Joaquín Francisco Pacheco y Gutiérrez Calderón
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Joaquín Francisco Pacheco y Gutiérrez Calderón (Écija Sevilla, 1808 - Madrid, 1865), político, xurista e escritor español.
Estudou Dereito na Universidade de Sevilla e chegou a ser Ministro de Fomento. Foi Presidente do Consello de Ministros en 1847 e Deputado por Córdoba (1837). Embaixador en París, colaborou en varios periódicos como El Artista, La Abeja e El Español. Deixou algúns traballos de Dereito. Colecionou os seus artígos periodísticos baixo o título de Literatura, historia y política (1864), e as suas impresións do viaxe en Italia (1857). Tamén publicou poemas como "Meditación" e "A la amnistía".
| Reinado de Isabel II de España | ||
|---|---|---|
Segue a: Carlos Martínez de Irujo |
Joaquín Francisco Pacheco y Gutiérrez Calderón (1847-1847) |
Precede a: Florencio García Goyena |
| Presidente do Goberno de España | ||
