Abdij van Berne
Van Wikipedia
De Abdij van Berne werd door de heilige Norbertus van Xanten gesticht in 1134 in het plaatsje Berne aan de Maas, het tegenwoordige Bern.
Tijdens de Tachtigjarige Oorlog en tijdens het abbatiaat van de 38e abt, tevens de laatste abt die resideerde in Berne, werd in 1572 de abdij geplunderd door de benden van Lumey, de Geuzen, kort nadat zij op 1 april Den Briel hadden ingenomen. Op 25 september 1579 werd de abdij in brand gestoken.
De Norbertijnen trokken zich hierna terug in het refugiehuis van de abdij in de St. Jorisstraat te 's-Hertogenbosch. Ook daar werd het verblijf gehinderd. Men week uit naar het proosdijhuis te Maarsbergen.
In 1857 werd de abdij gevestigd in Heeswijk waar in 1879 een abdijkerk werd gebouwd welke in 1927 vergroot werd door Hendrik Willem Valk. Deze architect ontwierp ook de abdijpoort. Het nieuwe woongedeelte dateert uit 1999. In 2006 onderging de binneninrichting van de kerk een grondige wijziging: de verschillende vloerniveaus werden over de gehele oppervlakte gelijk getrokken. Het tweede orgel verhuisde naar het balkon. De kerkbanken werden verwijderd en vervangen door stoelen. De kerk werd in een gele kleur in drie tinten geschilderd en voorzien van een nieuwe lichtinstallatie.
Vanaf de jaren '60 van de 20e eeuw was de abdij een centrum van contestatie en roep naar vernieuwingen. Abt Ton Baeten (abt van 1982 tot 2000) was het gezicht van een geestelijkheid die sympathiseerde met bewegingen zoals de Acht-Mei-beweging. De invloed van de abdij binnen de Katholieke Kerk in Nederland is echter in het begin van het 3e millennium afgenomen[1].
Anno 2007 wonen er 27 broeders en paters (33 in 2005).
[bewerk] Bekende paters
- Gerlacus van den Elsen (1853 - 1925)
- Ton Baeten (°1931, abt van 1982 tot 2000)
- Piet Al (abt van 2001 tot 2006)
[bewerk] Bronnen
[bewerk] Externe link
