Abdij St. Benedictusberg
Van Wikipedia
 |
De benedictijnerabdij St. Benedictusberg in het Nederlands-Limburgse plaatsje Mamelis bij Vaals werd gesticht als vervanger van een abdij in Merkelbeek. In 1922 werd begonnen met de bouw van het complex dat was ontworpen door de belangrijke Duitse architect Dominicus Böhm in samenwerking met Martin Weber. Reeds in 1923 werd de bouw gestaakt, nog voordat er met de bouw van de abdijkerk was begonnen. In de abdij woonden tot en met de Tweede Wereldoorlog vooral Duitse benedictijnen, die Duitsland vanwege de vervolging tijdens de Kulturkampf waren ontvlucht. Na de oorlog werden deze uitgewezen en namen allereerst Amerikaanse soldaten hun intrek in de abdij, gevolgd door politieke delinquenten en uit Indonesië gerepatrieerde gezinnen. Pas in 1951 werd abdij weer te bewoond door benedictijnen. In 1956 kreeg monnik-architect Dom Hans van der Laan de opdracht om de abdij te voltooien. Van zijn hand is onder meer de abdijkerk uit 1967-1968. Van der Laan woonde van 1968 tot zijn dood in 1991 in de abdij.
Liturgie
In de abdij van St. Benedictusberg wordt de liturgie volledig in het Latijn gevierd, met Gregoriaanse muziek. Hiermee neemt de abdij een bijzondere plek in Nederland in - nergens anders is de Latijnse liturgie zo volledig in gebruik. Door het feit dat de monniken dit dag in dag uit vieren is er ook een hoge mate van stilering bereikt. Het feit dat elke monnik precies weet wat er op welk moment moet gebeuren, gecombineerd met de volledige afwezigheid van instrumenten (zelf de belletjes voor bij de consecratie zijn afwezig), zorgt er voor dat de liturgie een zeer verstild karakter kent. Hierdoor is de abdij dan ook vermaard bij musicologen, liturgie-kenners en priesters, die de liturgie in de abdij een voorbeeldfunctie toedichten. Overigens is ook in de stilering en vormgeving van de liturgie de hand van Dom Hans van der Laan te zien.
