Belgische verkiezingen 2003
Van Wikipedia
Op zondag 18 mei 2003 werden in België verkiezingen gehouden voor het federale parlement (Kamer en Senaat). Voor het eerst werd er gewerkt met provinciale kieskringen (op Vlaams-Brabant na, zie Brussel-Halle-Vilvoorde) en een kiesdrempel van 5%.
Inhoud |
[bewerk] Aanloop
Voor het eerst sinds 1999 vonden er weer federale verkiezingen plaats.
Volksunie: Door interne meningsverschillen was de VU in 2001 in 3 groepen uiteen gevallen. De Vlaams-nationalistische groep rond Geert Bourgeois vormde een nieuwe partij. De Nieuw-Vlaamse Alliantie, zij kwamen als onafhankelijke partij op voor de verkiezingen in 2003. De groep rond Bert Anciaux vormde de partij SPIRIT. SPIRIT sloot nog voor de verkiezingen van 2003 een kartel met SP.a, wat voor onverdeeldheid zorgde in de jonge partij. Een groep progressief-liberalen waaronder toenmalig voorzitster Annemie Vandecasteele stapte over naar de VLD. De 3e groep (degene die de Volksunie wouden laten bestaan) verdeelde zich over de andere partijen. Kopstukken Johan Sauwens en Nelly Maes gingen respectievelijk naar de CD&V en SPIRIT.
CD&V: Na het slechte resultaat van de CVP tijdens de verkiezingen van 1999 werd Stefaan De Clerck gekozen tot algemeen partijvoorzitter en startte een organisatorische en ideologische hervorming. Daarbij veranderde de partijnaam in 2001 in CD&V.
Agalev & Ecolo: In de laatste weken van de Regering-Verhofstadt I werden alle onpopulaire maatregelen die reeds genomen werden in de schoenen van de groenen geschoven. Op 5 mei 2003 stapte de Waalse groenen, Ecolo zelfs uit de regering.
MR: De bestaande alliantie rond de Franstalige liberalen (de PRL), de Francophone Brusselaars (het FDF) en de Mouvement des Citoyens pour le Changement (MCC) gingen samen naar de kiezer onder de naam Mouvement Réformateur.
In de media draaide deze verkiezingen vooral rond wie de grootste partij zou worden en dus de eerste minister zou mogen leveren. Verder kwamen vooral economische thema's zoals werkgelegenheid aan bod.
[bewerk] Uitslag
[bewerk] Kamer
| Agalev | 162.205 | 2.47% | 0 (-9) |
| cdH | 359.660 | 5.47% | 8 (-2) |
| CD&V | 870.749 | 13.25% | 21 {-1) |
| Ecolo | 201.118 | 3.06% | 4 (-7) |
| FN | 130.012 | 1.98% | 1 (+0) |
| MR | 748.952 | 11.40% | 24 (+6) |
| N-VA | 201.399 | 3.06% | 1 (-) |
| PS | 855.992 | 13.02% | 25 (+6) |
| SP.a/SPIRIT | 979.750 | 14.91% | 23 (+9) |
| Vlaams Blok | 761.407 | 11.59% | 18 (+3) |
| VLD | 1.009.223 | 15.36% | 25 (+2) |
| Overige | 0 |
[bewerk] Senaat
- Dir = direct verkozenen, Co = gecoöpteerden, Gem = Gemeenschapssenatoren, Totaal = het totaal aantal zetels in de Senaat
[bewerk] Gevolgen
Van de regerende partijen, ging de liberale partij licht vooruit, de socialistische partij substantieel vooruit. De groene partij verdween volledig uit de Kamer en de Senaat door de pas ingevoerde kiesdrempel van 5 %, een nieuwigheid waarvoor de partij zelf had gestemd. Het Vlaams Blok bleef groeien en voor de N-VA kon enkel Geert Bourgeois in West-Vlaanderen een zetel in de kamer veroveren. Na enkele weken van informatiegesprekken door Elio Di Rupo kon de regering zonder veel moeite verder regeren als 'paars zonder groen'. Zie Regering-Verhofstadt II.
