Gillo Pontecorvo
Van Wikipedia
Gilberto (Gillo) Pontecorvo (Pisa, 19 november 1919 - Rome, 12 oktober 2006) was een Joods-Italiaanse filmregisseur en scenarioschrijver.
Hij studeerde scheikunde en werkte vervolgens een poosje als journalist. In 1941 sloot hij zich bij de Italiaanse communistische partij aan en tijdens de Tweede Wereldoorlog zat hij in het verzet. Na de oorlog was hij een tijdlang buitenlandcorrespondent in Parijs alvorens hij begin jaren vijftig het pad van de filmregie betrad waarbij de harde werkelijkheid zijn filmonderwerpen waren.
Na een paar documentaires debuteerde hij in 1957 met de film "La grande strada Azzurra" waarin Yves Montand de hoofdrol vervulde. "Kapo" uit 1959 ging over een jonge Jodin die door middel van collaboratie het concentratiekamp Auschwitz probeerde te overleven.
Wereldwijde faam verkreeg hij met "La battaglia di Algeri" (vertaald: de slag om Algiers) uit 1966 waarin hij op zeer authentieke wijze verslag deed van de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog. Bij het maken van deze film werkte hij samen met FLN-leider Yacef Saadi. Het duurde jaren voordat de film ook in Frankrijk mocht worden gedraaid. Met deze rolprent viel Pontecorvo in de prijzen, hij ontving de Persprijs en de Gouden Leeuw op het Filmfestival van Venetië plus een tweetal Oscarnominaties, een voor het beste scenario en een ander voor de beste regie.
Vermeldenswaard is dat ter bestudering van hoe een stedelijke guerrilla in elkaar steekt "La battaglia di Algeri" korte tijd voordat in 2003 de Irakoorlog begon in het Amerikaanse Pentagon werd bekeken.
Een in 1969 uitgebrachte film - "Queimada" met Marlon Brando - flopte waarna Pontecorvo zich voortaan voor het overgrote deel alleen nog maar toelegde op het maken van documentaire-achtige films en documentaires zoals "Ogro" (1980) over een in de nadagen van het Spaanse regime van Franco gepleegde aanslag door de Baskische terreurbeweging ETA op premier Luis Carrero Blanco en "Addio a Enrico Berlinguer" (1984) over de in dat jaar overleden Italiaanse eurocommunist Enrico Berlinguer.
Van 1992 tot 1996 had hij de artistieke leiding van het Filmfestival van Venetië.
Vanwege een hartfalen overleed Gillo Pontecorvo op 86-jarige leeftijd in het Romeinse Gemelliziekenhuis.
[bewerk] Films
- Missione Timiriazev (1953), documentaire
- Porta Portese (1954), documentaire
- Festa a Castelluccio (1954), documentaire
- Giovanna (1955), episode uit La rosa dei venti
- Cani dietro le sbarre (1955), documentaire
- La grande strada azzurra (1957), film
- Pane e zolfo (1959) documentaire
- Kapò (1959), film
- Paras (1963), documentaire
- La battaglia di Algeri (1966), film
- Queimada (1969), film
- Ogro (1980), documentaire-achtige film
- L'addio a Enrico Berlinguer (1984), documentaire
- Udine (1989), episode uit 12 registi per 12 cittàv, documentaire
- Danza della fata confetto (1996), korte film
- Nostalgia di protezione (1997), episode uit Il corti italiani
- Un altro mondo è possibile (2001), documentaire
- Firenze, il nostro domani (2003), documentaire
- La grande strada azzurra (1957), film
- Kapò (1959), film
- La battaglia di Algeri (1966), film
- Queimada (1969), film
- Ogro (1980), documentaire-achtige film
- Nostalgia di protezione (1997), episode uit I corti italiani
[bewerk] Externe link
- (en) Gillo Pontecorvo in de Internet Movie Database