Gustaaf Wappers
Van Wikipedia
Egidius Karel Gustaaf, Baron Wappers (Antwerpen 23 augustus 1803 - Parijs 6 december 1874) was een Vlaams historie-, genre- en portretschilder.
Inhoud |
[bewerk] Opleiding
Hij werd opgeleid door Willem Herreyns (1743-1827) en Mathijs of Mathieu van Bree (1773-1839) aan de Antwerpse Academie voor Schone Kunsten.
[bewerk] Artistieke doorbraak
Na zijn studies aan de Antwerpse Academie trok hij in 1826 naar Parijs. De Romantische beweging bereikte daar haar hoogtepunt en in die verbeten strijd naar een nieuw ideaal vonden kunstenaars en politieke intriganten elkaar. Wappers werd de eerste Belgische kunstenaar die hier zijn voordeel uit haalde. In 1830, op het geschikte ogenblik, zo net voor de Belgische revolutie, lanceerde hij in het Koninkrijk der Nederlanden op de Brusselse Salon de romantiek in de schilderkunst met zijn succesrijke "De zelfverloochening van Pieter van der Werff, burgemeester van Leiden" (Centraal Museum in Utrecht). Het tafereel stelt een gebeurtenis uit de Tachtigjarige Oorlog voor die plaatsvond in 1574. Burgemeester Pieter Adriaansz. van der Werff (1529-1604) zou zijn lichaam aan de uitgehongerde burgers van Leiden hebben aangeboden, om hen ervan te overtuigen stand te houden tegen de belegeraar. Het qua onderwerp politiek getinte doek had een geweldige invloed op de richting die de Vlaamse schilderkunst zou ingaan. Wappers werd door het Brusselse Hof ontboden en met nieuwe opdrachten belast.
[bewerk] Maatschappelijke positie en beoordeling
In 1832 wordt hij leraar aan de Antwerpse Academie voor Schone Kunsten. Hij versterkt zijn reputatie met zijn door de nieuwe Belgische regering bestelde meesterwerk van 1835, de "Episode van de Septemberdagen van de Belgische revolutie van 1830" (olieverf op doek, 444 x 660 cm, Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België te Brussel). In een Rubeniaans coloriet en met ongewone warmte beeldt hij een fictief tafereel op de Grote Markt te Brussel af. Na het succes van de "Episode", werd Wappers hofschilder van Leopold I. In 1840 wordt Wappers, in opvolging van de overleden Mathieu van Bree, directeur van de Antwerpse Academie.
De nieuw verworven machtspositie als 'cultuurpaus' kan Wappers op een bepaald ogenblik aanwenden om de aan de grond geraakte Hendrik Conscience te steunen. Na zijn ontslag aan de academie in 1853 vestigt hij zich te Parijs, waar hij zijn succesvolle carrière als portretschilder afrondt.
Onder zijn talrijke werken tellen we een "Graflegging van Christus", "Karel I, koning van Engeland, op weg naar het schavot", "Karel IX", "Peter de Grote te Saardam" en "Boccaccio leest koningin Johanna van Napels de Decamerone voor." De Franse koning Louis-Philippe gaf hem een opdracht voor de decoratie van een galerij in het Kasteel van Versailles, "De verdediging van Rhodos door de Heilige Johannes van Jeruzalem," een werk dat werd voltooid op het ogenblik waarop, in 1844, de koning der Belgen hem de titel van baron toekent. Na zijn ontslag als directeur aan de Antwerpse academie vestigt hij zich in 1853 in Parijs, waar hij overlijdt.
Met Louis Gallait, Nicaise de Keyser, Henri of Hendrik Leys en Antoine Wiertz, behoort hij ontegensprekelijk tot de belangrijkste historieschilders uit de Belgische romantiek (art pompier).
[bewerk] Bibliografie
- E. Fetis, Notice sur Gustave Wappers," in Annuaire de l'academie royale de Belgique, 1884
- J. du Jardin, L'Art flamand
- Camille Lemonnier, Histoire des beaux arts en Belgique'
- J.G.A. Luthereau, Le Baron G. Wappers, Parijs, 1862
- R. De Schrijver, Gustaf Wappers, in Encyclopedie van de Vlaams Beweging II, Hasselt, 1975
[bewerk] Externe links
- Artcyclopedia, portaalsite met doorverwijzingen naar interessante links over Wappers, onder meer de catalogus van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België te Brussel
- Centraal Museum Utrecht
| Bronnen en referenties: |
|
