Jagdpanther

Van Wikipedia

Jagdpanther

Algemene kenmerken
Bemanning	5
Lengte	6,90 m
Breedte	3,40 m
Hoogte	2,70 m
Gewicht	50,15 ton
Pantser en bewapening
Pantser	80 mm (voorkant), 100 mm (kanonmantel)
Hoofdbewapening	88 mm Pak 43/3 of 43/4
Secundaire bewapening	1×7.92 mm MG34 machine gun
Mobiliteit
Motor	Maybach HL230 P30 (V-12 benzine)
Snelheid (op wegen)	46 km/h
Rijbereik	250 km

De Jagdpanther ("Jachtpanter") was een tankjager gebouwd door Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog op het chassis van de Panther.

[bewerk] Ontwikkeling

Een zware tankjager gebaseerd op het 88 mm Pak 43 kanon en het Panther-tankchassis werd op 2 oktober 1942 besteld als ontwerp SdKfz 173. Dit kanon was een bijzonder effectief antitankwapen dat de potentie had Duitsland een voorsprong te geven in de wedloop tussen pantsering en vuurkracht; maar het was zo groot dat het niet eenvoudig in de toren van bestaande voertuigen kon worden geïnstalleerd. Er zou een aparte tank geproduceerd worden die het kanon droeg: de Tiger II, maar die was te duur om in zeer grote aantallen gefabriceerd te worden; daarom koos men voor de oplossing gemechaniseerd geschut te gebruiken, zonder draaibare toren. De Nashorn gebruikte het chassis van de Panzerkampfwagen IV maar was te licht bepantserd; de Elefant was te zwaar en gecompliceerd. Het chassis van de Panther was echter ideaal. De productie begon in januari 1944; op datzelfde moment stelde Hitler, aan wie het prototype op 16 december gepresenteerd was, Jagdpanther als naam vast.

[bewerk] Beschrijving

Om het grote kanon te kunnen plaatsen werden de zijkanten van de Panther verbreed. Hierdoor ontstond een grote gevechtsruimte die een lager profiel had. Het kanon was een antitankkanonversie van hetzelfde 88 mm kanon als de Tiger II; daarnaast was er een MG34 machinegeweer in de voorkant voor nabijverdediging. Men beschouwde de Jagdpanther als een goede machine, die efficiënter was dan zijn tegenhanger bij de tanks, de Tiger II. Beide werden door het trefzekere hoofdwapen in staat gesteld veel vijandelijke voertuigen te vernietigen. Het enige nadeel van de Jagdpanther was de beperkte traverse van het kanon (naar links en rechts) maar dit was minder relevant in het verdedigende gevecht dat Duitsland toen meestal voerde. Het voordeel was dat het voertuig dezelfde krachtige motor had als de Tiger II maar wel twintig ton lichter was: zijn mobiliteit op het slagveld was dus superieur. Omdat het voertuig gebaseerd was op het bestaande Pantherchassis was er geen aparte logistieke ondersteuning nodig en de hoeveelheid vereiste onderhoud was daardoor veel geringer. Het lagere profiel zorgde ervoor dat de tankjager makkelijker gecamoufleerd kon worden en minder opviel in een hinderlaag.

Dit te zamen maakte de Jagdpanther tot een zeer geduchte tegenstander, vooral als hij voor verdediging werd gebruikt.

De Jagdpanther in het Imperial War Museum in Londen; onderaan ziet men de drie gaten van de treffers die het voertuig uitschakelden in de Strijd om Hechtel.

[bewerk] Productie en inzet

Er werden ongeveer 392 Jagdpanther geproduceerd: 226 in 1944 en 166 in 1945. Ze bewapenden schwere Panzerjäger-Abteilungen ("Zware Antitankbataljons") en dienden vooral op het Oostfront hoewel een behoorlijke hoeveelheid meedeed aan het Ardennenoffensief. Ze werden voor het eerst bevochten aan het einde van de landing in Normandië waar de Duitse 654e schwere Panzerjäger-Abteilung ongeveer twaalf Jagdpanther inzette tegen Britse eenheden. Op het eind van de oorlog werd de Jagdpanther ook aan tankeenheden toebedeeld, om het tekort aan tanks te compenseren.