Jan Bucquoy

Van Wikipedia

Jan Bucquoy (Harelbeke, 16 november 1945) is een Belgisch filmregisseur, anarchist en provocateur.

[bewerk] Biografie

Bucquoy studeerde literatuur in Grenoble, filosofie in Gent, filmregie in Brussel (INSAS) en politieke wetenschappen in Straatsburg.

In 1994 regisseerde hij zijn eerste film van de filmtrilogie "La Vie sexuelle des Belges": La Vie sexuelle des Belges 1950-1978, die over de eerste 28 jaren van zijn jeugd gaat. Deze serie gaat niet over seks maar over het bewustzijn van het genot. De Belgen zijn een diersoort met hun eigen seksuele voorkeur en onhebbelijkheden zoals de bonobo (waar hij het over heeft in de film La Jouissance des hystériques) of de gorilla's.

Zijn films zijn dikwijls chaotisch en zien er schijnamateuristisch uit, hetgeen vaak ook hun charme is. Hij speelt soms zelf mee. Zijn producent Francis De Smet komt ook uit West-Vlaanderen (veel van zijn films spelen zich af in West-Vlaanderen). De films zitten vol met absurde ideeën: zo is er Camping Cosmos (tweede deel van de filmtrilogie) dat gaat over de vakantie aan de kust van de modale Belg. Het toneelstuk Mutter Courage und ihre Kinder van Bertolt Brecht wordt geparodiëerd in een scène van ruziënde echtgenoten. Mevrouw Vandeputte, (Lolo Ferrari, uitbaatster van Camping Cosmos), kan enkel seksuele bevrediging hebben met een schertsfiguur die gelijkt op Kuifje (Claude Semal, de radioman) en dit met het volkslied van de Sovjet-Unie op de achtergrond. Dit is een illustratie van de zgn. Verfremdung. Daarnaast deinst hij er niet voor terug een scène op te voeren in de film De sluiting van de Renault fabriek te Vilvoorde (1998) (derde deel van de filmtrilogie) waarin de bedrijfsleider Louis Schweitzer met terroristisch geweld wordt ontvoerd. Deze film toont aan hoe de vakbonden, politici en arbeiders met onthutsing reageren op de onverwachte sluiting van de Belgische Renault fabriek in 1997.

Bucquoy veroorzaakte ooit een mediarel door begin jaren '90 in Felice Damiano's programma Incredibile Koningin Fabiola's schaamdelen te vergelijken met twee vijgen die hij speciaal daarvoor naar de studio had meegenomen.

Naast het regisseren van films heeft hij ook scenario's geschreven voor de stripreeksen De paden van de roem, Frenchy en Het "Bal du Rat Mort" (uitg. Michel Deligne (1982)) met de tekenaar J.F. Charles dat zich te Oostende afspeelt.

In 2005 was hij ook één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 392 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.

[bewerk] Anarchist

Bucquoy is een extravagant anarchist. Zo verkondigt hij dat de verkiezingen vervangen moeten worden door een loterij, waardoor iedereen evenveel kans heeft om mee te regeren. Hij komt regelmatig in het nieuws met zijn ludieke acties:

• Hij stichtte in 1990 het controversieel tijdschrift "Dol" dat een oplage had van 30.000 exemplaren met als medewerkers o.a. Herman Brusselmans.
• In 1995 werkte hij mee met de politieke partij BANAAN en later met Vivant en Spirit.
• Het Slipjesmuseum in Brussel en het Vrouwenmuseum, waarvan hij zelf de conservator is,
• het onthoofden van een op koning Boudewijn lijkende pop op de Grote Markt van Brussel.
• Zijn naaktkalender van het jaar 1998: The true story of the Naked Man met zijn eigen naaktfoto's, geïnspireerd op de geschriften van Marcel Mariën.
• In 2004 werd hij bij de voorzittersverkiezingen van Spirit verpletterend verslagen door Geert Lambert.
• Hij kondigde aan elk jaar op 21 mei een staatsgreep te willen plegen. Toen hij op 21 mei 2005 met een tiental anderen manifesteerde nabij het Koninklijk Paleis, werd hij aangehouden door de politie maar onmiddellijk vrijgelaten. In 2006 werd hij nogmaals administratief aangehouden na eenzelfde actie.
• In mei 2006 kraakte hij, met een groep rond het café 't Kroegske van de Paulusfeesten te Oostende, het mythische café De Dolle Mol in Brussel dat al jaren leeg stond en verkommerde. Het café werd opnieuw geopend totdat hij er einde juni werd uitgezet door de politie.
• Minder bekend is zijn medewerking aan de clandestiene Radio Uylenspiegel in Frans-Vlaanderen ^[1]