Koerilen
Van Wikipedia
| Koerilen | |
 |
|
| Basisgegevens | |
| Locatie | Stille Oceaan |
| Eilandengroep | |
| Coördinaten | |
| Land | Rusland (gedeeltelijk geclaimd door Japan) |
| Hoofdplaats | |
| Oppervlakte | 10.355,61 km² |
| Omtrek | |
| Inwonertal | 19.427 (volkstelling 2002)[1] |
| Landgebruik | |
| Overig | |
 De Koerilen |
|
De Koerilen (Russisch: Курильские Острова), strekken zich uit van het noordoosten van Hokkaido (Japan) tot Kamtsjatka en scheiden de Zee van Ochotsk van de noordelijke Stille Oceaan. Ze vormen een onderdeel van de Russische oblast Sachalin.
De eilanden worden in het Japans de 千島列島 – Chishima rettō ("Duizend eilanden archipel") of クリル列島 - Kuriru rettō ("Koerilen archipel") genoemd. De naam stamt van het woord waarmee de Ainu zichzelf aanduiden: kur, dat "man" of "mens" betekent.
Sinds onheuglijke tijden woonden de Ainu hier, tot ze in de achttiende eeuw door de Russen van de meest noordelijk eilanden werden verdreven. In 1855 werd het verdrag van Shimoda gesloten tussen het Russische Rijk en het Japanse Keizerrijk, waarbij de grens tussen beide rijken tussen de eilanden Oeroep (Japans Uruppu) en Etorofu (Russisch: Itoeroep) werd gelegd. Japan verkreeg de hele eilandengroep in 1875 bij het Verdrag van Sint Petersburg. In ruil deed Japan afstand van Sachalin. Na de Tweede Wereldoorlog werden de eilanden aan de Sovjet-Unie overgedragen (Verdrag van San Francisco), maar Japan eist de meest zuidelijke vier (Koenasjir, Itoeroep, Sjikotan en de Habomai-eilanden) nog steeds op. In Japan worden deze eilanden de "Noordelijke territoria" genoemd. In Rusland worden de Habomai-eilanden met Sjikotan ook wel de Kleine Koerilen genoemd, terwijl de overige eilanden Grote Koerilen worden genoemd.
De eilanden staan bekend om het feit dat het er zo mistig is, maar zijn rijk aan zeewier, vis en zeeotters. Op de eilanden bevinden zich meer dan 150 vulkanen. Alaid, gelegen op een van de meest noordelijke eilanden, Atlasov (Japanse naam Oyakoba), is hiervan de hoogste met 2339 meter en is een bijna volmaakte vulkanische kegel die oprijst uit zee en die onderwerp is van haiku's en houtsnedes waarin de schoonheid wordt benadrukt, bijna net als bij de veel bekendere Fuji.
In Russische bronnen worden de eilanden voor het eerst genoemd in 1646, maar de eerste meer gedetailleerde informatie kwam in 1697 van de ontdekkingsreiziger Vladimir Atlasov. In de achttiende en vroege negentiende eeuw werden de Koerilen verkend door Danila Antsiferov, I.Kozyrevski, Ivan Jevreinov, Fjodor Loezjin, Martin Sjpanberg, Ivan Kroesenstern, en Vasili Golovnin.
De Nederlandse ontdekkingsreiziger Maarten Gerritsz. de Vries bracht in 1643 vanaf het fluitschip Castricum de kustlijn van de zuidelijke Koerilen in kaart, in opdracht van de Vereenigde Oostindische Compagnie.
Inhoud |
[bewerk] Eilanden
De 56 eilanden zijn verspreid over een afstand van 1270 km.
| Eilanden van noord naar zuid (o.b.v. [1][2][3][4]) | |
| Russische naam | Japanse naam |
|---|---|
| Noordelijke groep | |
| Atlasov of Alaid of Oejachoezjatsj | Oyakoba of Araito |
| Sjoemsjoe | Shumushu |
| Paramoesjir | Paramushiro of Poromushiri |
| Antsiferova | Shirinki |
| Makanroesji | Makanrushiri of Makanru |
| Avos (rotsen) | Abosu |
| Onekotan | Onnekotan |
| Tsjirinkotan | Chirinkotan |
| Charimkotan | Harumokotan |
| Ekarma | Ekaruma |
| Sjiasjkotan | Shashukotan |
| Lovoesjki (rotsen) | Mushiru retsugan of Mushiri |
| Centrale groep | |
| Rajkoke | Raikoke |
| Matoea | Matsuwa |
| Rassjoea | Rasuwa of Rashowa |
| Oesjisjir-eilanden - Srednego-eilanden (4 eilanden) - Ryponkytsja (inc. meerdere rotsen) - Jankitsja (inc. meerdere rotsen (o.a. Baboesjna) en 2 rotseilandjes in binnenbaai) |
Ushishiri of Ushichi Suredonebo Ryponkicha Yankisha |
| Ketoj | Ketoe of Ketoi |
| Simoesjir | Shimushiro of Shinshiru |
| Zuidelijke groep | |
| Bro-oetona | Buroton |
| Tsjornieje Bratja-eilanden - Tsjirpoj - Brat Tsjirpojev - Morskaja Vydra |
Chirihoi, Chirinhoi, Burato-Chiripoi of Minami-jima Kita-jima |
| Oeroep | Uruppu |
| Itoeroep | Etorofu |
| Koenasjir | Kunashiri |
| Sjikotan | Shikotan |
| Habomai-eilanden - Polonskogo (of Tarakoe) (met het rotseilandje Tsjaika) - Oskolki-eilanden (rotseilanden) - Kira - Pesjtsjernaja - Svetsja - Paroes - Lisji-eilanden - Sisjki-eilanden - Zeljony - Tanfiljeva (of Soeisio) - Joeri - Domina-eilanden (of Charoekaroe) - Signalny (rotseiland) - Rifovy (rotseiland) - Storozjeny (rotseiland) - Anoetsjina (of Akijoeri) - Oedivitelnaja (rotseiland) |
Habomai Taraku Kaiba Kabutó Shibotsu Suisho-to Yuri Harukari Kaigaradzima Akiyuri |
 Grootste eilanden met Russische namen en grenzen van 1855 (Verdrag van Shimoda) en 1875 (Verdrag van Sint-Petersburg) |
|
[bewerk] Bestuurlijke indeling
De Koerilen zijn bestuurlijk onderverdeeld in 3 districten (Russisch: rayons):
- Severo-Koerilski (Северо-Курильский; "Nood-Koerilen")
- Koerilski (Курильский; "Koerilen")
- Joezjno-Koerilski (Южно-Курильский; "Zuid-Koerilen")
[bewerk] Bronnen
- ↑ Bevolkingsaantallen van de Severo-Koerilski (2592), Joezjno-Koerilski (9727) en Koerilski (7108) districten opgeteld (Demoskop Weekly: Volkstellingsresultaten 2002).
[bewerk] Externe link
- Detailkaarten van een aantal eilanden (cyrillisch schrift)
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden in de categorie Kuril Islands van Wikimedia Commons. |
|
|
 |
|---|---|
|
Binnen-Mongolië | Birma | Brunei | China | Daito | Filipijnen | Formosa | Hainan |Hongkong | Indië | Indochina | Japan | Koerilen | Korea | Macau | Malaya | Mantsjoerije | Noord-Borneo | Palau | Riukiu | Sachalin | Sarawak | Thailand | Yap |
|
