Max Bruch
Van Wikipedia
Max Bruch (Keulen, 6 januari 1838 – Berlijn, 2 oktober 1920) was een Duits componist.
Max Bruch kreeg zijn eerste muziekonderwijs van zijn moeder. Later studeerde hij bij Ferdinand Hiller en Carl Reinecke.
In 1858 bracht hij zijn operette Scherz, List und Rache, naar een tekst van Goethe, in Keulen voor het eerste ten gehore. Hij verbleef twee jaar in München en daarna werkte hij van 1865 tot 1867 als dirigent in Koblenz. In deze tijd componeerde hij het beroemde Concert voor viool en orkest in g, opus 26. Het is een heel romantisch stuk en bijna alle beroemde violisten hebben dit wel op hun repertoire staan.
Bruch genoot een grote populariteit en hij verkreeg drie eredoctoraten. Hij componeerde ook Kol Nidrei, een reeks variaties voor cello en orkest naar Joodse liturgieën.
Bruch schreef behalve het genoemde concert nog twee vioolconcerten, een Schotse Rhapsodie voor viool en orkest, een romance voor altviool en orkest, drie symfonieën en een groot aantal koorwerken, zoals de koorballade Schön Ellen. Deze behoorde in de negentiende eeuw tot de meest uitgevoerde koormuziek, maar is sindsdien zoals het meeste werk van Bruch in de vergetelheid geraakt. Bruch overleed in Berlijn op 82-jarige leeftijd.
