Taklamakan
Van Wikipedia
De Taklamakan is een zandwoestijn in Centraal-Azië, behorend tot de Xinjiang-Oejgoerse Autonome Regio van de Volksrepubliek China.
In het Oejgoers betekent de naam "Die derwaarts gaan en keren niet".
De woestijn beslaat een oppervlakte van 270,000 km² in het Tarimbekken. Langs de noordelijke en zuidelijke rand ervan lopen twee takken van de zijderoute. Langs de rand van de woestijn liggen enkele oases met steden als Kasjgar, Jarkand, Chotan (Hetian) in het zuidwesten, en Kuqa en Toerfan in het noorden.
De rivier de Tarim, de grootste van Centraal-Azië, eindigt in de Taklamakan.
In het zand van de Taklamakan zijn ruïnes begraven, waarin archeologische schatten gevonden zijn van veel verschillende beschavingen, zoals de Tochaarse, met Hellenistische, Indiase en Boeddhistische invloeden. De avontuurlijke zoektocht naar deze schatten is op levendige wijze beschreven door de ontdekkingsreiziger Sven Hedin en anderen.
Er zijn in dit gebied veel mummies gevonden, waarvan sommige 4000 jaar oud zijn. Vele volkeren zijn door dit gebied getrokken. Veel van de mummies hebben een Europees uiterlijk en zijn wellicht afkomstig van het volk der Tocharen, dat een Indo-Europese taal sprak.
In latere tijd werd de Taklamakan bewoond door Turkse volkeren, zoals de Oejgoeren. Vanaf de Tang-dynastie hebben de Chinezen van tijd tot tijd hun macht uitgebreid over de oase-steden van de Taklamakan, omdat zij de belangrijke zijderoute door Centraal-Azië wilden beheersen. Perioden van Chinees bewind werden afgewisseld met perioden waarin het gebied werd overheerst door Turkse, Mongoolse en Tibetaanse volkeren. De huidige bevolking bestaat in de landelijke gebieden grotendeels uit twee Turkstalige volkeren, de Oejgoeren in het zuiden en de Kazachen in het noorden, terwijl in de grotere steden de meerderheid van de bevolking uit Han-Chinezen bestaat.
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Taklamakan op Wikimedia Commons. |
