Yme
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
- Sjå òg saturnmånen Ymir
Yme (Ymir) var urjotnen i den norrøne gudelæra. Frå han stamma alle jotnene, og av kroppen hans laga æsene Odin, Ve og Vilje jorda etter at dei drepte han. I den yngre Edda kallar Snorre han Aurgjelme. Andre namn på han er Ymer, Ym, Fornjot og Blåin.
Jotnen blei til i Ginnungagap då eld frå Muspelheim og is frå Niflheim møttest. Han levde på mjølk frå Audhumbla. Jotnene blei til frå sveitten frå armholene og skrittet hans.
Odin og brørne hans drepte Yme for å stoppa straumen av jotner; dei fleste av desse drukna då òg i blodet hans. Sjølve kjempekroppen blei til jorda, blodet blei til sjøar og hav, beina til fjell, og tennene og beinbitar til sand og steinar, håret hans til skogar og åmer frå kjøtet hans blei dvergar. Skallen til Yme blei sett over Ginnungagap og blei til himmelen, halden oppe av dei fire dvergane Austre, Vestre, Søndre og Nordre. Hjernen hans kasta Odin til vinden der han blei til skyer.
Saturnmånen Ymir og Ymerbukta i Isfjorden på Svalbard er namngjevne etter urjotnen.
[endre] Sjå òg
- Cipactli
- Porosja
