Al-Ghazali
Z Wikipedii
Al-Ghazali (ur. ok. 1058, zm. 1111) - arabski filozof, muzułmański teolog, mistyk suficki.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Al-Ghazali urodził się około roku 1058, w Tus, w Persji. Jego rodzice umarli wcześnie.
Al-Ghazali studiował w Tus, Jurjan i Niszapurze. Otrzymał nauki u wybitnego filozofa Al-Dżuwajniego. Napisał uznane traktaty, na tematy związane z prawem i filozofią. W 1085 roku (po śmierci Al-Dżuwajniego) wezyr Nizam al-Mulk zaprosił go do Bagdadu. Tu kształcił się we własnym zakresie. Napisał również dwa słynne dzieła: Cele filozofów i Sprzeczności filozofów. W 1095 roku Nizam al-Mulk mianował go nauczycielem w szkole Nizamijja. Działalność al-Ghazalego w tej szkole była bardzo ceniona.
W 1095 roku Al-Ghazali porzucił swe stanowisko oraz majątek. Został wędrownym sufim. Przez dziesięć lat samotnie odbywał pielgrzymki i medytował.
Później został przekonany przez syna wezyra Nizama al-Mulka do powrotu do Bagdadu.
Al-Ghazali spędził koniec swojego życia w Tus (miejscu swego urodzenia). Założył tam klasztor, w którym nauczano sufizmu. Umarł w roku 1111.
[edytuj] Poglądy filozoficzne
Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
Według Al-Ghazalego prawdziwe przyczyny nie istniały, gdyż wszystko było spowodowane przez Boga.
[edytuj] Dzieła
- Cele filozofów
- Sprzeczności filozofów
- Wybawiciel z błędu (autobiografia)
- Ożywienie nauk religijnych
[edytuj] Bibliografia
- Peter J. King Filozofowie. 100 największych myślicieli w dziejach świata, wydanie polskie: Elipsa, 2006 ISBN 83-7265-092-6
