Aleksander Czernin

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Aleksander Czernin
Państwo	Węgry
Data urodzenia	6 marca 1960
Miejsce urodzenia	Charków
Tytuł szachowy (rok nadania)	arcymistrz (1985)
Ranking (data)	2587 (01.01.2007)
Miejsce na liście krajowej (światowej)	8 (181)

Aleksander Czernin (ros. Александр Михаилович Чернин, ur. 6 marca 1960 w Charkowie) – węgierski szachista pochodzenia ukraińskiego, arcymistrz.

Pierwszym międzynarodowym sukcesem Czernina było zajęcie II miejsca (za Yasserem Seirawanem) w mistrzostwach świata juniorów do lat 18 w Skien w roku 1979. W styczniu 1980 roku zdobył mistrzostwo Europy juniorów (przed Zurabem Azmajparaszwili) w Groningen, a następnie zwyciężył w turnieju mistrzów w Amsterdamie (z doskonałym rezultatem 10½ pkt z 11 partii). Za te wyniki otrzymał w tym samym roku tytuł mistrza międzynarodowego. Rok później podzielił II-III miejsce w memoriale Jose Raula Capablanki w Cienfuegos. W roku 1983 zwyciężył w Irkucku, a w 1984 - w Kopenhadze i Starym Smokovcu.

W ciągu zaledwie jednego roku - 1985 - awansował do czołówki światowej (był to jednocześnie zdecydowanie najlepszy rok w jego karierze). Najpierw podzielił I miejsce (wraz z Michaiłem Gurewiczem oraz Wiktorem Gawrikowem) w mistrzostwach Związku Radzieckiego rozegranych w Rydze i zdobył awans do turnieju międzystrefowego w Tunisie. W turnieju tym podzielił, wraz z Wiktorem Gawrikowem, III miejsce, a następnie pokonał go w meczu barażowym i awansował do turnieju pretendentów (jednocześnie zdobywając tytuł arcymistrza) w Montpellier, w którym zajął bardzo dobre, IX miejsce. Również w roku 1985 został dwukrotnym złotym medalistą drużynowych mistrzostw świata, rozegranych w Lucernie (wraz z drużyną oraz za najlepszy wynik indywidualny na VII szachownicy).

W późniejszych latach odniósł wiele turniejowych sukcesów, z których wymienić można: III-IV miejsce w I mistrzostwach świata w szachach błyskawicznych w Saint John (w półfinale uległ Michaiłowi Talowi, wcześniej eliminując m.in. Anatolija Karpowa) w roku 1988, zwycięstwa w turniejach w Kopenhadze (1986, wraz z m.in. Wasilijem Smysłowem), Polanicy-Zdroju (1988, Memoriał Akiby Rubinsteina, wraz z Aleksandrem Goldinem), Pradze (1989, międzynarodowe mistrzostwa Czechosłowacji), Dortmundzie (w roku 1990 przed Borysem Gelfandem, jak również w roku 1991), Altensteigu (1990 i 1991), Buenos Aires (1992) oraz w Göteborgu (1996).

Od roku 1992 reprezentuje barwy Węgier i w roku tym zdobył jedyny - jak do tej pory - medal (srebrny) w mistrzostwach kraju. W barwach Węgier dwukrotnie zagrał (w latach 1994 i 1996) na szachowych olimpiadach, zdobywając 8 pkt w 13 partiach. Trzykrotnie wystąpił również na drużynowych mistrzostwach Europy, w roku 1999 zdobywając wraz z drużyną srebrny medal.