Artur Rubinstein
Z Wikipedii
Artur Rubinstein , ur. 28 stycznia 1887 w Łodzi - zm. 20 grudnia 1982 w Genewie, wybitny polski pianista.
Od dziecka przejawiał niezwykłe uzdolnienia muzyczne, już w wieku siedmiu lat wystąpił w koncercie charytatywnym. Pierwsze lekcje gry na fortepianie pobierał u Adolfa Prechnera w Łodzi. Rodzice, zamożni łódzcy mieszczanie żydowscy, wysłali go do Warszawy, gdzie uczył się u prof. Aleksandra Różyckiego. W 1897 wyjechał do Berlina, gdzie uczył się w Cesarsko - Królewskiej Akademii Muzycznej, pobierał lekcje gry na fortepianie u profesora Henryka Bartha. Jego opiekunem był dyrektor akademii Józef Joachim. W czasie studiów wiele koncertował przed berlińską publicznością, debiutował 1 grudnia 1900 w berlińskiej Beethoven-Saal. W kwietniu 1902 koncertował w Filharmonii Warszawskiej pod batutą Emila Młynarskiego. W 1903 został zaproszony na konsultacje przez Paderewskiego do Szwajcarii. W 1904 przeniósł się do Paryża, skąd odbywał liczne tournées po Stanach Zjednoczonych (1906), Europie i Ameryce Południowej. Wielokrotnie koncertował też w Polsce - w Łodzi, Warszawie, Lwowie, Krakowie i Zakopanem.
W 1932 poślubił córkę polskiego dyrygenta Emila Młynarskiego - Anielę. W 1939 Rubinsteinowie opuścili Europę i zamieszkali w Stanach Zjednoczonych. W USA koncertował, m.in. na rzecz uchodźców z okupowanej Polski i innych krajów Europy. W 1946 otrzymał obywatelstwo USA.
W 1960 był prezesem honorowym Jury na VI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. Podczas otwarcia konkursu wykonał Koncert fortepianowy f-moll Fryderyka Chopina z udziałem Orkiestry Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Witolda Rowickiego.
Ostatni raz odwiedził Polskę, w tym Warszawę, w 1979. W słynnej cukierni A. Bliklego przy ul. Nowy Świat znajdują się zdjęcia pamiątkowe z wizyty artysty. Wtedy Polskie Nagrania Muza wydały płytę z pamiętnego koncertu z 1960.
Zmarł 20 grudnia 1982 w Genewie.
Artur Rubinstein w swojej ponad 80-letniej karierze pianisty wystąpił ponad 6000 razy. Znany był jako doskonały wirtuoz i odtwórca muzyki Chopina, Brahmsa, Schuberta, Schumanna, Dworzaka i Szymanowskiego. Występował z wieloma doskonałymi orkiestrami i dyrygentami oraz grał, m. in. z Pablem Casalsem, Jacquesem Thilbaud i Romanem Totenbergiem. Był także przyjacielem wielu ówczesnych znakomitości, m.in. Karola Szymanowskiego, Pabla Picasso, Grzegorza Fitelberga.
Opublikował pamiętniki:
- My Young Years (Moje młode lata, Kraków 1976), ISBN 83-224-0303-8
- My Many Years ( Moje długie życie, cz. I i II, Kraków 1988).