Dol Guldur

Z Wikipedii

Dol Guldur – fikcyjna twierdza ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Wspominają o niej bohaterowie Hobbita i Władcy pierścieni^[1]. Informacje na jej temat znajdują się również w Dodatkach do trzeciego tomu powieści oraz w Silmarillionie i Niedokończonych opowieściach.

Dol Guldur jest zaznaczone i podpisane na mapach Śródziemia dołączonych do Władcy pierścieni.

• W angielskim oryginale – Dol Guldur
• Przekład Marii Skibniewskiej – Dol Guldur
• Przekład Jerzego Łozińskiego – Dol Guldur
• Przekład Marii i Cezarego Frąców – Dol Guldur

Dol Guldur – twierdza, położona na wzgórzu Amon Lanc, w południowo-zachodniej części Mrocznej Puszczy. Wzniesiona została około roku 1050 Trzeciej Ery, jak sekretna kryjówka Saurona, który powrócił ze wschodu. Mędrcy odkrywszy to miejsce (około 1100 roku) początkowo przypuszczali, iż siedzibę obrał tam sobie jeden z Nazgûli. Sauron bowiem ukrywał swoją tożsamość, przybrawszy miano Czarnoksiężnika ((...) tam się oddawał czarom, a wszystkie stworzenia bały się Czarnoksiężnika z Dol Guldur (...))^[2]. Przez następne lata ukrywał się tam, a prawie cały las ogarnęły złe moce. Strach przed nim sięgał również Doliny Anduiny, a jej mieszkańcy często uciekali stamtąd (np. Éothéodzi w 1977 roku). Około 2060 roku potęga Saurona znacznie wzrosła. Gandalf, przeczuwając kim naprawdę jest Czarnoksiężnik, potajemnie udał się do Dol Guldur. Jednak Sauron uciekł przed nim na wschód. Powrócił w 2460 roku, będąc dużo silniejszym, choć nadal mienił się Czarnoksiężnikiem. Po jego wpływem znajdowali się Balchothowie, którzy najeżdżali Gondor za rządów namiestnika Ciriona. W 2850 roku, Gandalfowi udało się ponownie wniknąć do twierdzy. Wreszcie upewnił się kto tak naprawdę jest panem Dol Guldur (wtedy też znalazł w lochach krasnoludzkiego króla Thráina II). Czarodziej usiłował przekonać Białą Radę do uderzenia na Saurona (2851 rok), lecz do tego nie doszło, głównie za sprawą Sarumana. Ostatecznie atak nastąpił w 2941 roku, jednak Sauron spodziewał się tego i wycofał się na wschód, po czym skrył się w Mordorze. W 2951 roku, gdy ogłosił jawnie swój powrót, wysłał do Dol Guldur trzech Nazgûli, by na nowo zajęli ta twierdzę. Odtąd pozostawała tam dwójka Upiorów (jednym z nich był Khamûl), aż do czasu, gdy wyruszyli oni na poszukiwanie Jedynego Pierścienia (3018 rok).

Podczas Wojny o Pierścień wojska Władcy Ciemności z Dol Guldur trzykrotnie atakowały Lórien (11, 15 i 22 marca 3019 roku)^[3], lecz za każdym razem ponosiły klęski. Podobnie zakończyły się wyprawy na Rohan i Leśne Królestwo Thranduila. Ostatecznie to elfowie z Lórien, pod wodzą Galadrieli i Celeborna, przeprawili się przez Anduinę i zdobyli Dol Guldur (28 marca). Galadriela zaklęciem zburzyła mury twierdzy i zamknęła ziejące szyby. Las został oczyszczony^[4].

Nazwa Dol Guldur pochodzi z języka sindarin i znaczy w tej mowie Wzgórze ciemnych mocy lub Wzgórze czarnoksięstwa.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ W Hobbicie jednak miejsce to nie jest wymienione z nazwy.
2. ↑ Cytat z Silmarillionu (tekst Pierścienie Władzy i Trzecia Era) w przekładzie Marii Skibniewskiej.
3. ↑ Wedle kalendarza hobbitów z Shire’u był to dni 11, 15 i 22 miesiąca Rethe roku 1419. Jedynie z grubsza odpowiada on naszemu marcowi, bowiem hobbicki kalendarz nie jest tożsamy z naszym. Hobbici daty roczne liczyli od osiedlenia się w swoim kraju (rok 1601 Trzeciej Ery).
   Z kolei według kalendarza stosowanego w innych częściach Śródziemia (tzw. Kalendarz Namiestników) miesiąc ten zwał się Súlimë.
4. ↑ Cytat z Powrotu króla (Dodatek B, podrozdział Wielkie Lata) w przekładzie Marii Skibniewskiej.