Faryngalizacja
Z Wikipedii
| Klasyfikacja spółgłosek |
|---|
| Spółgłoski wargowe |
| Spółgłoski dwuwargowa |
| Spółgłoski wargowo-zębowe |
| Spółgłoski przedniojęzykowe |
| Spółgłoski językowo-wargowe |
| Spółgłoski międzyzębowe |
| Spółgłoski zębowe |
| Spółgłoski dziąsłowe |
| Spółgłoski zadziąsłowe |
| Spółgłoski z retrofeksją |
| Spółgłoski środkowojęzykowe |
| Spółgłoski przedniopodniebienne |
| Spółgłoski podniebienne |
| Spółgłoski tylnojęzykowe |
| Spółgłoski miękkopodniebienne |
| Spółgłoski języczkowe |
| Spółgłoski gardłowe |
| Spółgłoski nagłośniowe |
| Spółgłoski krtaniowe |
| Spółgłoski o podwójnej artykualcji |
| Spółgłoski wargowo-podniebienne |
| Spółgłoski wargowo-miękkopodniebienne |
| Spółgłoski zadziąsłowo-miękkopodniebienne |
| Koartykulacja |
| labializacja |
| palatalizacja |
| welaryzacja |
| faryngalizacja |
| Zobacz też: sposób artykulacji, miejsce artykulacji, narząd artykulacji |
Faryngalizacja (od grec. pharynx - ‘gardło’) to proces koartykulacyjny, polegający na utworzeniu podczas artykulacji dźwięku dodatkowego przewężania pomiędzy korzeniem języka a tylną ścianą gardła. Określenie to sygnalizuje równocześnie, że podstawowe miejsce artykulacji jest inne. Faryngalizacja nadaje spółgłosce dodatkowej barwy samogłoski [ɑ]. W transkrypcji IPA dźwięki faryngalizowne oznaczane są symbolem [ˁ] np. [tˁ].
Spółgłoski faryngalizowane występują m.in. językach afroazjatyckich (tzw. spółgoski emfatyczne), jak również w niektórych językach kaukaskich (w czeczeńskim i ubychijskim), saharyjskich; w Nowym Świecie w językach na-dene i salisz;
[edytuj] W języku arabskim
W języku arabskim występują faryngalizowane spółgłoski przedniojęzykowe:
- [tˁ], zapisywane literą ط ţā
- [dˁ], zapisywane literą ض ḍād
- [sˁ], zapisywane literą ﺹ ṣād
- [ðˁ], zapisywane literą ظ ẓā
- [lˁ], jako alofon spółgłoski [l] w wyrazie اﷲ [ʔɑlˁːɑːh] (Allah)
W niektórych wariantach języka arabskiego (np. marokańskim) występują dodatkowo:
- [rˁ]
- [zˁ]
Głoski te są zapożyczeniami z języków berberyjskich.
Zobacz też:
