Spółgłoska miękkopodniebienna
Z Wikipedii
| Klasyfikacja spółgłosek |
|---|
| Spółgłoski wargowe |
| Spółgłoski dwuwargowa |
| Spółgłoski wargowo-zębowe |
| Spółgłoski przedniojęzykowe |
| Spółgłoski językowo-wargowe |
| Spółgłoski międzyzębowe |
| Spółgłoski zębowe |
| Spółgłoski dziąsłowe |
| Spółgłoski zadziąsłowe |
| Spółgłoski z retrofeksją |
| Spółgłoski środkowojęzykowe |
| Spółgłoski przedniopodniebienne |
| Spółgłoski podniebienne |
| Spółgłoski tylnojęzykowe |
| Spółgłoski miękkopodniebienne |
| Spółgłoski języczkowe |
| Spółgłoski gardłowe |
| Spółgłoski nagłośniowe |
| Spółgłoski krtaniowe |
| Spółgłoski o podwójnej artykualcji |
| Spółgłoski wargowo-podniebienne |
| Spółgłoski wargowo-miękkopodniebienne |
| Spółgłoski zadziąsłowo-miękkopodniebienne |
| Koartykulacja |
| labializacja |
| palatalizacja |
| welaryzacja |
| faryngalizacja |
| Zobacz też: sposób artykulacji, miejsce artykulacji, narząd artykulacji |
Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna to spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum). Takie głoski są bardzo rozpowszechnione - występują właściwie we wszystkich językach ludzkich. Wiele języków ma również labializowane i palatalizowane warianty spółgłosek welarnych.
[edytuj] Zapis IPA
Międzynarodowy alfabet fonetyczny pozwala na rozróżnienie następujących spółgłosek miękkopodniebiennych:
- k - zwarta, bezdźwięczna (jak w polskim wyrazie kamień)
- g - zwarta dźwięczna (jak w polskim gad)
- ŋ - nosowa - w polskim wyrazie ręka [rεŋka]
- x - szczelinowa, bezdźwięczna (polskie ch w chata)
- ɣ - szczelinowa dźwięczna - gh w łacińskiej transkrypcji języków Bliskiego Wschodu, np. w arabskim wyrazie Maghreb
- ɰ - półotwarta - hiszpańskie g między samogłoskami
- ʟ - boczna
- w - półotwarta, labializowana - "niesylabiczne u" w wyrazie auto lub angielskie w w weekend
