Spółgłoska języczkowa
Z Wikipedii
| Klasyfikacja spółgłosek |
|---|
| Spółgłoski wargowe |
| Spółgłoski dwuwargowa |
| Spółgłoski wargowo-zębowe |
| Spółgłoski przedniojęzykowe |
| Spółgłoski językowo-wargowe |
| Spółgłoski międzyzębowe |
| Spółgłoski zębowe |
| Spółgłoski dziąsłowe |
| Spółgłoski zadziąsłowe |
| Spółgłoski z retrofeksją |
| Spółgłoski środkowojęzykowe |
| Spółgłoski przedniopodniebienne |
| Spółgłoski podniebienne |
| Spółgłoski tylnojęzykowe |
| Spółgłoski miękkopodniebienne |
| Spółgłoski języczkowe |
| Spółgłoski gardłowe |
| Spółgłoski nagłośniowe |
| Spółgłoski krtaniowe |
| Spółgłoski o podwójnej artykualcji |
| Spółgłoski wargowo-podniebienne |
| Spółgłoski wargowo-miękkopodniebienne |
| Spółgłoski zadziąsłowo-miękkopodniebienne |
| Koartykulacja |
| labializacja |
| palatalizacja |
| welaryzacja |
| faryngalizacja |
| Zobacz też: sposób artykulacji, miejsce artykulacji, narząd artykulacji |
Spółgłoska języczkowa lub uwularna to spółgłoska atrykułowana przez uniesienie tylnej części języka tak by zetknął się on z języczkiem. Spółgłoski języczkowe są o wiele rzadsze od miękkopodniebiennych. Akustycznie są podobne, ale charakteryzują się niższą częstotliwością dźwięku.
W języku polskim nie ma spółgłosek języczkowych. W innych językach Europy znane jest w zasadzie tylko [ʁ] lub [ʀ] jako wariant [r]. W Polsce taka wymowa jest uważana tradycyjnie za wadę wymowy (zobacz: reranie)
Spółgłoski języczkowe są częste w językach semickich, kaukaskich, salisz i na-dene.
W IPA istnieją symbole dla następujących głosek uwularnych:
q - zwarta, bezdźwięczna - np. w języku arabskim w nazwie `Irāq
ɢ - zwarta, dźwięczna - np. w języku perskim jako nagłosowy alofon fonemu [ɣ] (zapisywanego غ, w transkrypcji łacińskiej gh lub q ), np.w nazwie Qom
ɴ - nosowa, dźwięczna - np. wygłosowe japońskie ん (n)
χ - szczelinowa, bezdźwięczna - np. hebrajskie ח w wymowie aszkenazyjskiej
ʁ - szczelinowa, dźwięczna - np. niemieckie r w wymowie północnych Niemiec
ʀ - drżąca - "arystokratyczne" lub "paryskie" r
