Spółgłoska krtaniowa
Z Wikipedii
| Klasyfikacja spółgłosek |
|---|
| Spółgłoski wargowe |
| Spółgłoski dwuwargowa |
| Spółgłoski wargowo-zębowe |
| Spółgłoski przedniojęzykowe |
| Spółgłoski językowo-wargowe |
| Spółgłoski międzyzębowe |
| Spółgłoski zębowe |
| Spółgłoski dziąsłowe |
| Spółgłoski zadziąsłowe |
| Spółgłoski z retrofeksją |
| Spółgłoski środkowojęzykowe |
| Spółgłoski przedniopodniebienne |
| Spółgłoski podniebienne |
| Spółgłoski tylnojęzykowe |
| Spółgłoski miękkopodniebienne |
| Spółgłoski języczkowe |
| Spółgłoski gardłowe |
| Spółgłoski nagłośniowe |
| Spółgłoski krtaniowe |
| Spółgłoski o podwójnej artykualcji |
| Spółgłoski wargowo-podniebienne |
| Spółgłoski wargowo-miękkopodniebienne |
| Spółgłoski zadziąsłowo-miękkopodniebienne |
| Koartykulacja |
| labializacja |
| palatalizacja |
| welaryzacja |
| faryngalizacja |
| Zobacz też: sposób artykulacji, miejsce artykulacji, narząd artykulacji |
Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna to spółgłoska artykułowana w głośni.
W systemie IPA istnieją następujące symbole dla spółgłosek krtaniowych:
- ʔ - zwarcie krtaniowe, występujące np. w angielskiej gwarze cockney zamiast t w wyrazie battle
- h - spółgłoska szczelinowa bezdźwięczna, np. angielskie h w wyrazie have
- ɦ - spółgłoska szczelinowa dźwięczna, np. czeskie h w wyrazie hlava
W języku ukraińskim i niektórych gwarach lokalnych języka polskiego występuje dźwięczne laryngalne "h" (stąd w języku polskim oboczność "h"/"ch").
Wielu lingwistów uważa, że "szczelinowe" spółgłoski krtaniowe nie są prawdziwymi spirantami, lecz przejściowymi stanami głośni bez utworzenia szczeliny. Dźwięczna spółgłoska krtaniowa zwarta jest niemożliwa - zwarte struny głosowe nie mogą drgać.
Zobacz również: spółgłoska glottalizowana
