Franciszek II Sforza
Z Wikipedii
Franciszek II Sforza, wł. Francesco II Sforza lub Francesco Maria Sforza (? - 1535) - księżę Mediolanu od roku 1521[1] aż do swej śmierci w roku 1535.
Był młodszym synem Ludwika Sforzy i Beatrice d'Este, młodszym bratem wypędzonego przez Francuzów księcia Maksymiliana. Walczył w 1522 roku w bitwie pod La Bicocca. Klęska Francuzów pod Pawią doprowadziła do niebywałej dominacji cesarza Karola V we Włoszech. Wobec tego Franciszek w roku 1526 przystąpił do ligi z Francją, papieżem Klemesem VII, Wenecją, Anglią i Florencją wymierzonej przeciwko cesarzowi i królowi Hiszpanii Karolowi V.
W rezultacie niemal natychmiast został wyparty z Mediolanu przez wojska cesarskie. Zdołał jednak zachować władzę nad wieloma innymi miastami w swym księstwie. Do Mediolanu wrócił w wyniku pokoju zawartego w Cambrai w 1529 roku. Jego śmierć w 1535 roku stała się przyczyną wybuchu kolejnej wojny włoskiej toczonej w roku 1535.
[edytuj] Uwagi
- ↑ W rzeczywistości władzę na księstwem zdobył w wyniku bitwy pod La Bicocca w 1522 roku
| Poprzednik Maksymilian (do 1515) |
książę Mediolanu 1521–1525 1529–1535 |
Następca rządy hiszpańskie |
