Wojny włoskie

Z Wikipedii

Wojny włoskie - toczone w latach 1494-1559 pomiędzy Francją a Habsburgami. Dwie fazy: pierwsza od 1494 do 1521 - wojny we Włoczech. Druga do 1559 - o dominację w Europie. Przyczyna leżała w problemie spadku po książętach Neapolu i Sycylii, otoczenie Francji przez Habsburgów w Hiszpanii, Niderlandach i Austrii. Największym z starć jest bitwa pod Pawią w 1525, w Lombardii, kiedy cesarz Niemiec i król Hiszpanii Karol V pokonał i wziął do niewoli króla Francji Franciszka. Ten jednak łamiąc późniejszy (kapitulancki) traktat pokojowy, wymknął się Hiszpanom z rąk. Zakończono je ze względu na bankructwo Hiszpanii oraz początek wstrząsów religijnych we Francji (hugenoci), pokojem w Cateau-Cambrésis w Niderlandach.

Spis treści 1 1494-1496 Wojna o Neapol 1.1 Strony konfliktu 1.2 Przebieg 1.3 Skutki terytorialne dla poszczególnych krajów 2 1499-1504 Wojna o Mediolan i Neapol 2.1 Strony konfliktu 2.2 Przebieg 2.3 Skutki terytorialne dla poszczególnych krajów 3 1509-1514 3.1 Strony konfliktu 3.2 Przebieg 3.3 Skutki terytorialne dla poszczególnych krajów 4 1515 Wojna o Mediolan 4.1 Strony konfliktu 4.2 Przebieg 4.3 Skutki terytorialne dla poszczególnych krajów 5 Bitwy chronologicznie

[edytuj] 1494-1496 Wojna o Neapol

[edytuj] Strony konfliktu

• Francja
• Wenecja, Mediolan, Austria, Hiszpania, Państwo Kościelne

[edytuj] Przebieg

Do pierwszej wyprawy do Włoch Karola VIII, rzecz jasna obok chęci zajęcia ziem, sprzyjająca sytuacja w samej Italii, na co składały się następujące czynniki:

• opozycja antypapieska w Rzymie
• oczekiwanie pomocy przez Ludwika Sforzę (Il Moro), w celu obalenia księcia Mediolanu, Gian Galeazo Sforzę
• śmierć Ferdynanda, króla Neapolu.

W październiku 1494 roku armia francuska licząca około 30 tysięcy żołnierzy wkroczyła do Mediolanu, osadzając na tronie Ludwika Sforzę. Następnie ruszyła na południe, gdzie nie napotkała niemal żadnego oporu, dzięki czemu w 1495 roku Karol VIII mógł się koronować na króla Neapolu, a także cesarza Bizancjum, co było rzecz jasna tylko mało znaczącym tytułem. W tym także roku ukształtowała się koalicja antyfrancuska. W marcu Wenecja, Hiszpania, cesarz, Mediolan i papież założyli tzw. Świętą Ligę. Sojusznikom nie udało się, co prawda, skutecznie zastąpić drogi wycofującej się części armii francuskiej, jednakże pozostałe w Neapolu wojska francuskie skapitulowały w 1496 roku.

[edytuj] Skutki terytorialne dla poszczególnych krajów

• brak

[edytuj] 1499-1504 Wojna o Mediolan i Neapol

[edytuj] Strony konfliktu

• Francja, Państwo Kościelne, Florencja, Wenecja
• Austria, Hiszpania

[edytuj] Przebieg

W 1498 roku zmarł Karol VIII i tron francuski objął Ludwik XII. Nowy monarcha kontynuował także wojny włoskie, zapewniając sobie tym razem jednak poparcie polityczne, w postaci sprzymierzenia się z Florencją, Wenecją i papieżem. Ludwik XII podniósł swoje prawa dziedziczne do Mediolanu i w 1499 roku wojska francuskie zajęły księstwo. Następnie podpisał w Grenadzie porozumienie z Ferdynandem aragońskim (Hiszpania) w sprawie podziału Królestwa Neapolu. Jednakże, doszło wkrótce do zatargów Francusko-Hiszpańskich, zakończonych kapitulacją wojsk Ludwika XII w Geacie (1504).

[edytuj] Skutki terytorialne dla poszczególnych krajów

• Mediolan (do Francji)

[edytuj] 1509-1514

[edytuj] Strony konfliktu

• Francja
• Państwo Kościelne, Hiszpania, Wenecja, Anglia, oddziały Szwajcarskie

[edytuj] Przebieg

Panowanie Ludwika XII we Włoszech powodowało narastanie nastrojów antyfrancuskich. Nowy konflikt we Włoszech, zaczął się sporem między papieżem Juliuszem II, a Francją, który toczył się przede wszystkim na płaszczyźnie idealogiczno-dyplomatycznej. W końcu, zwołany przez Ludwika sobór w Pizie, ogłosił detronizację papieża. Jednak już w roku poprzednim, Juliusz II, utworzył tzw. Świętą Ligę, która składała się, oprócz z Państwa Kościelnego, z Hiszpanii, Wenecji i Anglii). Choć początkowo wojska Ludwika odniosły zwycięstwo pod Rawenną (1512), później koalicja antyfrancuska zaczęła odnosić sukcesy. Po wygranej bitwie pod Guinegatte (1513), sojusznicy zaatakowali Nawarrę i wkroczyli do Burgundii. Położenie Francji uległo jednak poprawie, dzięki przejściu na jej stronę Wenecji, ociepleniu stosunków z Anglią, przez mariaż Ludwika XII z córka Henryka VIII oraz dzięki zmianie papieża na Leona X, który podjął bardziej miękką politykę. Choć nie zakończono formalnie wojny, działania militarne zostały przerwane aż do roku 1515.

[edytuj] Skutki terytorialne dla poszczególnych krajów

• Strata Mediolanu (Francja)

[edytuj] 1515 Wojna o Mediolan

[edytuj] Strony konfliktu

• Francja, Wenecja
• Austria, Hiszpania, Państwo Kościelne, oddziały Szwajcarskie

[edytuj] Przebieg

W 1515 roku nastąpiła zmiana na tronie francuskim, na którym zasiadł Franciszek I. Nie zmienił on kierunku polityki swojego poprzednika i kontynuował ekspansję na terenie Włoch. Sprzymierzony z Wenecją, pobił wojska Świętej Ligi pod Marigano (1515) i zajął Mediolan. Co prawda cesarz Maksymilian I próbował jeszcze odbić księstwo, jednak nie odniósł sukcesu i w 1517 roku zawarł rozejm w Cambrai. Także inne państwa zadecydowały się podpisać ugody. Już w 1516 roku, Szwajcarzy podpisali traktat we Fryburgu, a Hiszpanie, po objęciu tronu przez Karol Habsburga w Noyon.

[edytuj] Skutki terytorialne dla poszczególnych krajów

• Mediolan (do Francji)

[edytuj] Bitwy chronologicznie

• 1512 Bitwa pod Ravenną
• 1513 Bitwa pod Novarą (1513)
• 1513 Bitwa pod Schio
• 1515 Bitwa pod Prata di Pordenone
• 1515 Bitwa pod Marignano