Języki anatolijskie
Z Wikipedii
Języki anatolijskie (hetyckie) - podrodzina języków indoeuropejskich, którymi posługiwała się ludność zamieszkująca współczesną Anatolię w okresie od ok. 2000 r. p.n.e. do początków naszej ery.
Językoznawcy wciąż nie są pewni czy języki anatolijskie oderwały się od języka praindoeuropejskiego i rozwijały samodzielnie czy też były po prostu jednymi z pierwszych, które ten proces rozpoczęły.
Właśnie na rok 2000 p.n.e. datuje się występowania prajęzyka tej grupy - języka protohetyckiego. W XVIII-XVI w. p.n.e. w użyciu jest język starohetycki, którego najstarsze zapisy na glinianych tabliczkach spisane pismem klinowym są jednocześnie najstarszymi zapisami języków indoeuropejskich. Na późniejszy okres XV-VIII w. p.n.e datuje się zabytki języka nowohetyckiego, luwijskiego i palajskiego spisanych pismem hieroglificznym. Z 2. połowy I tysiąclecia p.n.e. (VII-I w. p.n.e.) pochodzą zabytki najmłodszych języków anatolijskich: lidyjskiego, licyjskiego, milyjskiego i karyjskiego, spisanych alfabetem greckim. Na przełomie er języki anatolijskie wyszły już z użycia.
[edytuj] Klasyfikacja języków anatolijskich
języki indoeuropejskie > języki anatolijskie
języki anatolijskie (hetyckie) †:
- hetycki †
- luwijski †
- palajski †
- licyjski (likijski) †
- lidyjski †
- milyjski †
- karyjski †
- pizydyjski †
- sydetyjski †
- inne języki Myzji, Kapadocji i Paflagonii †
[edytuj] Zobacz też
Języki anatolijskie • Języki bałtyckie • Języki celtyckie • Języki germańskie • Języki helleńskie • języki ilirskie • Języki indoirańskie • Języki italskie • Języki słowiańskie • Języki tocharskie • języki tracko-ormiańskie •
