Karabin SWD

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Снайпэрска Винтувка Драгунова " "czyt: Snajperskaja Wintowka Dragunowa" (SWD)

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Rodzaj	samopowtarzalny karabin wyborowy
Historia
Prototypy	1961
Produkcja seryjna	1963 - do chwili obecnej
Dane techniczne
Kaliber	7,62 mm
Nabój	7,62 x 54 mm R
Magazynek	10 nab.
Wymiary
Długość	1225 mm
Długość lufy	620 mm
Masa
broni	4,3 kg (SWD niezaładowany) 4,55 kg (SWD załadowany)
Inne

Snajperskaja Wintowka Dragunowa (SWD) - (ros. Снайперская Винтовка Драгунова - Karabin Wyborowy Dragunowa) skonstruowany w latach sześćdziesiątych XX wieku radziecki samopowtarzalny karabin wyborowy.

[edytuj] Historia konstrukcji

Na przełomie lat 50. i 60. XX wieku dowództwo Armii Czerwonej postanowiło ogłosić konkurs na nowy samopowtarzalny karabin wyborowy, następcę wyborowej wersji karabinu powtarzalnego Mosin wz. 1891. Nowa broń miała być uzbrojeniem jednego z żołnierzy drużyny lub plutonu i umożliwiać skuteczne rażenie celu wielkości człowieka z odległości do 1300 m.

Zadanie zostało powierzone biurom konstrukcyjnym Fiodora Barinowa, Jewgienija Dragunowa i Aleksandra Konstantinowa. Później dołączyło do nich biuro konstrukcyjne Michaiła Kałasznikowa. W roku 1961 do prób dopuszczono konstrukcje Dragunowa i Konstantinowa. Faworytem była konstrukcja Konstantinowa, prostsza i tańsza w produkcji (zastosowano nowoczesne technologie obróbki plastycznej). Jednak w trakcie prób poligonowych okazało się, że karabin Dragunowa jest celniejszy, bardziej niezawodny i trwalszy.

Decyzją z 3 lipca 1961 roku nową broń przyjęto do uzbrojenia Armii Czerwonej jako "Снайперская Винтовка Драгунова". Do karabinu skonstruowano specjalną odmianę naboju 7,62 x 54 mm R oznaczoną jako 7N1 (szefem konstruktorów był Wiktor Sabielnikow). Pocisk naboju 7N1 miał rdzeń ołowiany i stalowy penetrator. Dzięki odmiennej konstrukcji pocisk posiadał lepsze własności przy strzelaniu na duże odległości (broń może strzelać zwykłą amunicją 7,62 x 54 mm R, ale wzrasta wtedy rozrzut).

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Karabin SWD

W następnych latach karabin SWD stał się standardowym uzbrojeniem strzelców wyborowych w większości armii państw Układu Warszawskiego.

Pierwsze egzemplarze karabinu SWD trafiły na wyposażenie Wojska Polskiego w 1965 roku. Zakupiono około 1300 sztuk karabinu, wystarczającą ilość, aby w karabin SWD wyposażyć każdą drużynę piechoty zmechanizowanej.

W następnych latach karabin był produkowany bez większych zmian konstrukcyjnych. Z czasem zastąpiono części drewniane plastikowymi. Zrezygnowano z wyposażania karabinów w zaczep bagnetu. Pojawił się za to zaczep do mocowania dwójnogu. Opracowano nową amunicję wyborową 7N14.

[edytuj] Wersje karabinu SWD

ZSRR/Rosja
- SWD - wersja standardowa
- SWD-S - opracowana w na początku lat osiemdziesiątych wersja dla wojsk powietrznodesantowych. Posiada odejmowaną kolbę (wciśnięcie zatrzasku u góry kolby i obrócenie łącznika nad chwytem pistoletowym pozwala zsunąć kolbę do tyłu i odłączyć od broni).
- SWDS - wersja posiadająca kolbę składaną i oddzielny chwyt pistoletowy. Skrócono także długość lufy do 565 mm. Wersja SWDS jest produkowana od 1994 roku.
- SWU - wersja w układzie bull-pup. Chwyt pistoletowy przeniesiono przed magazynek, a do zakończenia komory zamkowej zamocowano stopkę kolby. Dzięki temu udało się zmniejszyć długość broni.
- Tigr - sztucer myśliwski różniący się drugorzędnymi szczegółami konstrukcyjnymi.
Polska
- SWD-M - opracowana w latach 90. w WITU polska modernizacja rosyjskiego karabinu. Broń powstawała na bazie SWD serii II, w których lufy zastępowano nowymi, cięższymi i o grubszych ściankach. Ponadto karabin zaopatrywano w mocowany na łożu odłączalny dwójnóg, nowy montaż lunety, zaś celowniki PSO-1 zastępowano celownikami LD-6x42 produkowanymi przez Przemysłowe Centrum Optyki (PCO). W ten sposób zmodernizowano ok. 70 karabinów, z których połowa trafiła do WP, zaś druga połowa do formacji podległych MSW.
Chińska Republika Ludowa
- Typ 79 - wersja odpowiadająca SWD
- Typ 85 - udoskonalony Typ 79
- NDM 86 - wersja karabinu Typ 85 produkowana na rynek cywilny (głównie amerykański). Wersje kalibru 7,62 x 54R i 7,62 x 51 NATO.
Irak
- AL Kadesiya - karabiny odpowiadały standardowym SWD. W trakcie pierwszej wojny w Zatoce zakłady wytwarzające karabiny "AL Kadesiya" zostały zniszczone przez lotnictwo. Produkcji już nie wznowiono.

[edytuj] Opis konstrukcji

7,62 mm karabin wyborowy SWD jest indywidualną bronią samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odprowadzanie gazów prochowych przez boczny otwór lufy. Tłok gazowy o krótkim skoku. Ruch tłoka gazowego jest przenoszony na suwadło przez lekki prętowy popychacz. Ryglowanie przez obrót zamka w prawo (trzema ryglami). Mechanizm spustowy z przerywaczem tylko do ognia pojedynczego. Zasilanie z magazynków pudełkowych o pojemności 10 naboi. Na przedniej części lufy szczelinowy tłumik płomieni (we wczesnych wersjach także obsada bagnetu). Przyrządy celownicze mechaniczne składały się z muszki i celownika krzywiznowego. Karabin standardowo wyposażono w celownik optyczny PSO-1 o powiększeniu 4x.

[edytuj] Dane taktyczno-techniczne

Wzór	SWD	SWD-S	SWDS	SWU	Typ 85	SWD-M	Tigr
Nabój	7,62 x 54R	7,62 x 54R	7,62 x 54R	7,62 x 54R	7,62 x 54R	7,62 x 54R	7,62 x 54R
Długość (mm)	1225	1225	1135	870	1220	1225	1090
Długość z kolbą złożoną (mm)	-	-	875	-	-	-	-
Długość lufy (mm)	620	620	?	520	?	620	590
Masa własna z celownikiem (kg)	4,3	?	4,68	?	4,4	5,54	zależna od typu celownika
Masa załadowanej broni (kg)	4,55	?	?	4,40	?	?	?

[edytuj] Bibliografia

Ciepliński, A.,Woźniak, R.. Karabin wyborowy SWD. Nowa Technika Wojskowa. 1994, nr 5, s. 7-10. ISSN 1230-1655.

[edytuj] Linki zewnętrzne

izhmash.ru (strona producenta)

Radziecka i rosyjska broń strzelecka z okresu po 1945 roku
Pistolety i pistolety maszynowe	Karabiny, karabinki i karabiny wyborowe
PM \| APS \| PSM \| PSS \| SPP-1 \| PJa \| SPS Giurza \| Kedr	SKS \| AK \| AKM \| AK-74 \| AN-94 \| SWD \| OSW-96 \| APS \| ASM-DT
Karabiny maszynowe	Strzelby
rkm RP-46 \| rkm RPD \| rkm RPK \| rkm RPK-74 \| ukm PK/PKS \| wkm KPW \| wkm NSW	Sajga \| KS-23
Granatniki i granatniki przeciwpancerne	Granaty ręczne
AGS-17 \| BG-15 \| GP-25 \| RG-6 RPG-2 \| RPG-7 \| RPG-18 \| RPG-22 \| RPG-26 \| RPG-27 \| RPG-29	RPG-57 \| RKG-3 \| RGD-5 \| RGN \| RGO \| RGD-2
Konstrukcje doświadczalne i prototypowe