Ketevan Arachamia-Grant

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ketevan Arachamia-Grant
Państwo	Gruzja
Data urodzenia	19 lipca 1968
Miejsce urodzenia	Oczamczira
Tytuł szachowy (rok nadania)	arcymistrzyni (1987) + mistrz międzynarodowy
Ranking (data)	2431 (01.04.2007)
Miejsce na liście krajowej (światowej)	3 (32)

Ketevan Arachamia-Grant (ur. 19 lipca 1968 w Oczamczirze) - gruzińska szachistka, arcymistrzyni od roku 1987.

W roku 1986 zdobyła w Gausdal tytuł mistrzyni świata juniorek do lat 20. Wkrótce osiągnęła wybitne sukcesy, dzięki którym awansowała do ścisłej światowej czołówki. W 1987 wystąpiła po raz pierwszy w turnieju międzystrefowym w Tuzli, od razu zdobywając awans^[1] do turnieju pretendentek, który rozegrany został w roku 1988 w Chałtubo (zajęła w nim ostatnie, VIII miejsce)^[2]. W kolejnych dwóch turniejach międzystrefowych (1990 w Azowie i 1991 w Suboticy) nie wywalczyła awansu do następnego etapu walki o tytuł mistrzyni świata. Sukces ten osiągnęła w roku 1993, zwyciężając w Dżakarcie^[3]. Występ w turnieju pretendentek w Tilburgu w roku 1994 ponownie zakończył się dla niej niepomyślnie, ukończyła go bowiem na ostatnim, IX miejscu^[4]. W kolejnym cyklu eliminacyjnym po raz trzeci zdobyła awans do turnieju pretendentek, w roku 1995 triumfując w Kiszyniowie^[5]. Rozegrany w roku 1997 w Groningen turniej ukończyła na VII miejscu^[6], najlepszym w całej jej karierze. W kolejnych latach nie osiągała już sukcesów na tak wysokim poziomie, m.in. trzykrotnie (w latach 2000, 2001 i 2006) brała udział w mistrzostwach świata rozgrywanych systemem pucharowym, ale dwukrotnie odpadała w II, a raz - w I rundzie.

W latach 1990 - 2002 pięciokrotnie wystąpiła na szachowych olimpiadach (w roku 1990 w drużynie ZSRR, w pozostałych latach - reprezentując Gruzję). Na olimpiadzie w roku 1990 uzyskała stuprocentowy wynik, wygrywając wszystkie 12 partii. W swoim dorobku posiada 9 medali: 4 drużynowe (2 złote - 1994 i 1996, 1 srebrny i 1 brązowy), 3 za indywidualne wyniki na szachownicach (1 złoty, 2 brązowe) oraz 2 za uzyskane wyniki rankingowe (oba złote). Jest również trzykrotną medalistką drużynowych mistrzostw Europy: złotą (1997) oraz dwukrotnie srebrną (1992, 2005)^[7].

Na początku lat 90-tych wyszła za mąż za szkockiego szachistę, Jonathana Granta i zamieszkała w Edynburgu^[8]. W roku 2001 zdobyła brązowy medal na rozegranych w Warszawie indywidualnych mistrzostwach Europy kobiet^[9]. W 2003 podzieliła I miejsce (wraz z Paulem Motwani) w mistrzostwach Szkocji mężczyzn^[10]. W 2006 osiągnęła kolejny duży sukces, zajmując II miejsce (za Jonathanem Rowsonem) w otwartych mistrzostwach Wielkiej Brytanii (rozegranych w Swansea), wyprzedzając w końcowej klasyfikacji siedmiu arcymistrzów^[11].