Mannitol

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Mannitol, mannit, (2R,3R,4R,5R)-heksano-1,2,3,4,5,6-heksaol, C₆H₈(OH)₆ - polihydroksylowy alkohol cukrowy. Występuje w formie dwóch enancjomerów - D i L. Stanowi bogate źródło przyswajalnego węgla i dlatego jest dodawany do podłoży hodowlanych (np. podłoże wg Chapmana służące izolacji i identyfikacji bakterii z rodzaju Staphylococcus).

W lecznictwie znalazł zastosowanie jako środek: zapobiegający nieodwracalnemu uszkodzeniu nerek w skąpomoczu (oligurii), służący zmniejszeniu ciśnienia wewnątrzczaszkowego, zwiększaniu wydalania moczu (i zarazem toksyn) przy zatruciach.

[edytuj] Działanie

Sam mannitol podany dożylnie zwiększa ciśnienie osmotyczne płynu pozakomórkowego (co skutkuje przedostaniem się wody z komórek do osocza zgodnie z regułą J. H. van't Hoffa). Mechanizm ten jest odpowiedzialny za zmniejszene cisnienia wewnątrzczaszkowego i wewnątrz gałki ocznej. W Polsce w medycynie stosowane są jedynie roztwory do wlewu dożylnego (preparaty proste) o stężeniu 20-procentowym.

[edytuj] Wskazania

leczenie fazy oligurii w ostrej niewydolności nerek zanim stanie się nieodwracalna
zmniejszenie cisnienia śródczaszkowego i leczenie obrzęku mózgu
redukcja ciśnienia wewnątrz gałki ocznej - jeżeli inne sposoby nie przynoszą rezultatów
nasilenie wydalania toksyn przez nerki - tzw diureza wymuszona