Michał Krasenkow

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Michał Krasenkow
Michał Krasenkow, 2004
Państwo	Polska
Data urodzenia	14 listopada 1963
Miejsce urodzenia	Moskwa
Tytuł szachowy (rok nadania)	arcymistrz (1989)
Ranking (data)	2651 (01.01.2007)
Miejsce na liście krajowej (światowej)	2 (55)

Michał Krasenkow (ur. 14 listopada 1963 w Moskwie) – polski szachista pochodzenia rosyjskiego.

Z wykształcenia inżynier-matematyk. Pierwsze znaczące sukcesy osiągnął w ZSRR (m.in. mistrz Gruzji 1987). W 1989 otrzymał tytuł arcymistrza. Do Polski wyemigrował w 1992, od 1996 posiada polskie obywatelstwo i reprezentuje Polskę na arenie międzynarodowej. Dwukrotny mistrz Polski (2000, 2002), wicemistrz w latach 1997, 2001 i 2004. Posiada nieoficjalny rekord zwycięstw w Drużynowych Mistrzostwach Polski w szachach - 13: w barwach drużyn Stilon Gorzów Wielkopolski (1991, 1993, 1994, 1995, 1997, 1998) i Polonia Plus GSM Warszawa (1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005). Zwycięzca Pucharu Europy (1997, w składzie rosyjskiej drużyny Ładia Azow) oraz srebrny medalista (2001, 2003 i 2005, w składzie Polonii Plus GSM Warszawa).

Reprezentował Polskę na Olimpiadach szachowych (1996, 1998, 2000, 2002, 2004) oraz drużynowych mistrzostwach Europy (1997 - zdobył brązowy medal na I szachownicy; 1999 - srebrny medal na I szachownicy; 2001; 2003).

Uczestniczył we wszystkich Mistrzostwach Świata FIDE systemem pucharowym od 1997. Najlepsze wyniki: Groningen 1997 - awans do V rundy (ćwierćfinału), Trypolis 2004 – awans do IV rundy (1/8 finału).

Najważniejsze sukcesy w turniejach międzynarodowych:

Budapeszt 1989 - I-II
Wiedeń 1990 - I-VI
Gausdal 1991 - I-II
Moskwa 1992, Memoriał Tala - I-III
Katowice 1992 - I-II
Metz 1993 - I-III
Pardubice 1993 - I-V
Las Palmas 1993 - I-II
Hastings 1993/94 - II
Pardubice 1994 - I-II
Sztokholm 1994/95 - I
Polanica-Zdrój 1995 - II (za Weselinem Topałowem)
Sztokholm 1995/96 - I
Asti 1996 - I
Reggio Emilia 1996/97 - I
Nowy Jork 1997 - I-II
Wilno 1997, Memoriał Mikenasa - I
Buenos Aires 1998 - I-V
Polanica-Zdrój - III-VI (turniej XVII kategorii FIDE)
Pampeluna 1998/99 - II (za Aleksandrem Morozewiczem)
Cutro 1999 - I
Lwów 2000 - II (turniej XVII kategorii FIDE, za Wasilijem Iwanczukiem)
Szanghaj 2000 - I-II
Barlinek 2001 - I-III
Szanghaj 2001, Puchar Tan Chin Nama - turniej XVI kategorii FIDE - I-III
Kavala 2001 - I-II
Bad Wiessee 2001 - I-IV
Wijk aan Zee 2002 (turniej B) – I
Budapeszt 2004 - I
Vlissingen 2006 - I
Wijk aan Zee 2007 (turniej C) - I ^[1]

Osiągnął szereg sukcesów w szachach szybkich:

Puchar ZSRR (Tallinn, 1988) - I-II miejsca ex aequo
mistrzostwa Europy (Gijon, 1988) - IV-VII
turniej ponad stu arcymistrzów (Murcia, 1990) - V-VI
Puchar ZSRR (Lwów, 1990) - I
Puchar WNP (Moskwa, 1991) - I
otwarty Puchar Rosji (Moskwa, 1997) - I miejsce.
mistrz Polski w szachach błyskawicznych (1999, 2001)

Trener i autor wielu artykułów o tematyce szachowej. Autor książek szachowych w języku angielskim: The Open Spanish (London, Cadogan Books, 1995), The Sveshnikov Sicilian (London, Cadogan Books, 1996).

W roku 2000 jako pierwszy i na razie jedyny z Polaków pokonał barierę 2700 punktów, uzyskując w lipcu i październiku tego roku 2702 i zajmując 10. miejsce w klasyfikacji światowej.