Z Wikipedii
Omega, Ω- to cząstka elementarna należąca do hiperonów. Jest zbudowana z trzech kwarków dziwnych sss. Ma następujące własności:
Hiperon omega został zarejestrowany w komorze pęcherzykowej w wyniku zderzenia protonu z mezonem K- wg zapisu:
W wyniku oddziaływania mezonu K- z protonem powstają: mezon K0, mezon K+ oraz hiperon Ω-. Po czasie ok. 10-10 sekundy hiperon Ω- rozpada się na pion π − i mezon xi-zero.
Ten ostatni rozpada się następnie na hiperon lambda i pion π0. Z hiperonu lambda powstaje proton i pion π − . Pion π0 praktycznie momentalnie w punkcie, w którym powstał, ulega rozpadowi na dwa kwanty gamma, które zamieniają się w pary elektronowo-pozytonowe.
Odkrycia dokonano w 1963 r. niezależnie w dwu laboratoriach: Brookhaven National Laboratory w stanie Nowy Jork i CERN-ie w Genewie. Masę , ładunek i dziwność cząstki Ω- wydedukował z modelu kwarkowego Murray Gell-Mann przed jej otrzymaniem, powtarzając sukces Mendelejewa w stosunku do galu, skandu i germanu. Nazwa Omega ma w intencji Gell-Manna oznaczać iż jest to ostatni brakujący hiperon do ścieżki ośmiokrotnej (ang. Eightfold Way), omega jest ostatnią literą w greckim alfabecie.
Literatura:
- Frank Close "Kosmiczna Cebula. Kwarki i Wszechświat" Warszawa PWN 1989 ("The Cosmic Onion. Quarks and the nature of the Universe" 1983)
To jest tylko zalążek artykułu związanego z fizyką kwantową. Jeśli możesz, rozbuduj go.
(jest fermionem)
