Polonia 1
Z Wikipedii
| Polonia 1 | |
| Data startu | 7 marca 1993 |
|---|---|
| Kraj | Polska |
| Właściciel | Polcast Television |
| Dostępny | telewizja kablowa, platformy cyfrowe: Cyfra+, Cyfrowy Polsat |
| Strona internetowa |
www.polonia1.pl |
Polonia 1 była jedną z pierwszych w Polsce komercyjnych telewizji, stanowiąca pierwotnie sieć 12 (przez krótki czas 13) lokalnych stacji w większych aglomeracjach miejskich. Telewizja założona została przez sardyńskiego biznesmena Nicola Grauso, powiązanego z byłym premierem Włoch Silvio Berlusconim.
[edytuj] Historia
Polonia 1 rozpoczęła emisję swoich bloków programowych 7 marca 1993 roku za pośrednictwem następujących stacji:
- PTV Morze (Szczecin)
- Tele-Top (Gdynia) (vel PTV Neptun)
- PTV Copernicus (Olsztyn)
- TVex (Bydgoszcz)
- TV-ES (Poznań)
- Tele 24 (Łódź)
- Nowa Telewizja (Warszawa)
- PTV Echo (Wrocław) - od tej stacji rozpoczęto budowanie sieci
- PTV Opole (Opole) (vel Telopol)
- PTV Rondo (Katowice)
- PTV Krater (Kraków)
- Telewizja Niezależna Lublin
- TV Centrum (Kalisz) - 13. stacja sieci, działająca krótki czas
Emisja wspólnego bloku dla wszystkich nadawców, dostarczanego im na kasetach VHS, rozpoczynała się codziennie o 16:15 i trwała do ok. północy. Czas ten wypełniały japońskie filmy animowane, seriale przygodowe i kryminalne (jak np. MacGyver, Drużyna A), przede wszystkim argentyńskie telenowele (np. Manuela, Maria, Stellina), a także filmy fabularne i programy produkowane przez poszczególne stacje lokalne. Pozostały czas antenowy stacje sieciowe wypełniały powtórkami bloku Polonii 1, bądź własną produkcją (magazyny, wiadomości lokalne). Zdarzały się od tego wyjątki - olsztyński Copernicus przez pewien czas emitował w godzinach porannych filmy porno (w wytoczonym później procesie prezesowi telewizji zarzucono m.in. łamanie praw autorskich).
Sieć szybko zdobyła popularność - wg osób związanych ze stacją na początku 1994 r., na terenach objętym zasięgiem zrzeszonych stacji, zdobyła ponad 20% oglądalność ustępując jedynie TVP1; niektórzy jednak podważają tę liczbę. W ogłoszonym procesie koncesyjnym w tym samym roku Polonia 1 przegrała z powodu przekroczenia dopuszczalnego 33% udziału obcego kapitału (mimo iż faktycznie pozostałe udziały zdążyły zostać sprzedane polskiej spółce Unimedia) - koncesję ogólnopolską otrzymał wówczas Polsat.
Bez sukcesu dla nadawców zakończyło się również przydzielanie lokalnych pasm - Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji zarzucała stacjom brak niezależności od włoskich inwestorów, utrzymywano również, iż nie przewidziano w konkursie utworzenia sieci opartej o nadajniki małej mocy. Mimo to jednak początku 1995 roku ta ponoć nieprzewidziana sieć nadajników w większych miastach została przydzielona nadawcy kodowanemu - Canal+.
Mimo braku uzyskania koncesji, stacje Polonii 1 nie zaprzestały nadawania, próbując w międzyczasie podważyć decyzje koncesyjne KRRiT w Naczelnym Sądzie Administracyjnym - bez rezultatu.
29 sierpnia 1994 prokuratura w Warszawie, Krakowie, Opolu, Lublinie, Poznaniu oraz Szczecinie (przy wsparciu miejscowych brygad antyterrorystycznych) przeprowadziła akcję zamknięcia tych stacji Polonii 1, które nadawały na częstotliwościach zarezerwowanych dla wojska. Nadawcom zarzucano wówczas sprowadzenie bezpośredniego zagrożenia dla życia - wykorzystywanie pasm wojskowych mogło teoretycznie spowodować nawet katastrofę lotniczą. Podczas procesu wytoczonego kierownictwu poznańskiej TV-ES okazało się jednak, iż nikt z Ministerstwa Obrony Narodowej w okresie nadawania na owych pasmach nie interweniował w tej sprawie, a więc uznano, że zagrożenia nie było.
Po ok. dwóch tygodniach od pierwszych zamknięć Polonia 1 rozpoczęła emisję satelitarną za pośrednictwem satelity Eutelsat - działające jeszcze stacje zaprzestały produkcji własnego programu i przez 24 godziny transmitowały satelitarną ramówkę wypełnioną filmami i serialami.
21 września 1994 nastąpiły kolejne wyłączenia - tym razem stacji w Gdyni, Łodzi, Katowicach i Olsztynie. Ostatnie stacje sieci, a więc telewizje w Bydgoszczy (TVex) i we Wrocławiu (PTV Echo) kontynuowały nadawanie przez kilka miesięcy, po czym dobrowolnie wyłączyły nadajniki w marcu 1995 roku (Echo 8 marca, a TVex - 11 marca lub 12 marca).
Mimo wcześniejszych zapowiedzi, stacje tworzące sieć Polonii 1 nie wystartowały w kolejnych procesie koncesyjnym. Nicola Grauso po niepowodzeniach telewizyjnych wycofał się z Polski (sprzedał swoje udziały również w Życiu Warszawy). Polonia 1 trafiła w ręce firmy Polcast (przejściowo od 2001 do 2006 - Fincast) i z czasem została przekształcona w program niszowy, wypełniony przede wszystkim pasmem telezakupów.
