Rusłan Ponomariow

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Rusłan Ponomariow

Państwo	Ukraina
Data urodzenia	11 października 1983
Miejsce urodzenia	Gorłowka
Tytuł szachowy (rok nadania)	arcymistrz (1997)
Ranking (data)	2723 (01.01.2007)
Miejsce na liście krajowej (światowej)	2 (15)

Rusłan Ponomariow (ukr. Руслан Пономарьов, ur. 11 października 1983 w Gorłowce) - ukraiński szachista, mistrz świata Międzynarodowej Federacji Szachowej (FIDE) w latach 2002 - 2004.

Ponomariow zaczął odnosić międzynarodowe sukcesy jako dziecko. W 1995 roku został mistrzem świata juniorów do 12 lat, w następnych latach kolejno: mistrzem Europy do 18 lat i mistrzem świata do lat 18 (jako trzynastolatek). W 1997 roku w wieku czternastu lat został nagrodzony tytułem arcymistrza, był wówczas najmłodszym arcymistrzem w historii szachów. Wśród jego późniejszych sukcesów na uwagę zasługuje zwycięstwo w turnieju strefowym w Doniecku w 1998 roku oraz doskonały występ w reprezentacji Ukrainy na olimpiadzie w Stambule w 2001 roku, gdzie zdobył złoty medal na drugiej szachownicy.

W 2002 roku odbyły się mistrzostwa świata FIDE. Turniej był rozgrywany systemem pucharowym. Ponomariow dotarł do finału, w którym pokonał swojego rodaka Wasilija Iwanczuka 4½ - 2½. Tym samym mając osiemnaście lat został najmłodszym w historii szachów mistrzem świata. W tym samym roku potwierdził swoje wysokie aspiracje zajmując drugie miejsce za Garri Kasparowem w prestiżowym turnieju w Linares. Występy Ponomariowa w następnym roku zasygnalizowały jednak spadek formy: w Linares zajął V miejsce na siedmiu startujących, w Wijk aan Zee podzielił XI miejsce w stawce czternastu zawodników.

Na skutek rozłamu w światowych szachach od 1993 do 2006 roku mistrzowie świata wyłaniani byli w dwóch konkurencyjnych systemach rozgrywek, organizowanych przez FIDE i przez organizacje zakładane przez Kasparowa. W 2003 roku planowano rozegranie czternastopartiowego meczu pomiędzy Ponomariowem a Kasparowem. Zwycięzca tego meczu miał się spotkać ze zwycięzcą meczu Władimira Kramnika z Péterem Lékó. Te rozgrywki miały na celu wyłonienie niekwestionowanego mistrza świata, jednak Ponomariow odmówił przystąpienia do nich.

W październiku 2003 roku Ponomariow został pierwszym arcymistrzem zdyskwalifikowanym podczas oficjalnych zawodów za używanie telefonu komórkowego. Zdarzyło się to podczas drużynowych mistrzostw Europy w Płowdiw, Ponomariow wbrew regulaminowi zapomniał wyłączyć telefon podczas partii.

Pod koniec 2005 roku wystąpił w Pucharze Świata w Chanty-Mansyjsku, awansując do finału, w którym przegrał z Lewonem Aronianem^[1]. W styczniu 2006 roku triumfował w turnieju w Pampelunie^[2]. W tym samym roku zwyciężył również (wraz z Peterem Leko i Lewonem Aronianem) w bardzo silnie obsadzonym memoriale Michaiła Tala w Moskwie^[3].

Ponomariow preferuje debiuty otwarte, białymi prawie zawsze rozpoczyna partię ruchem 1.e4 (patrz notacja algebraiczna), grając główne warianty partii hiszpańskiej lub obrony sycylijskiej. Czarnymi przeciwko 1.e4 zazwyczaj również wybiera pomiędzy obroną sycylijską a partią hiszpańską. Przeciwko 1.d4 stosuje najczęściej przyjęty gambit hetmański, obronę hetmańsko-indyjską lub królewsko-indyjską.