Sikorsky UH-60 Black Hawk

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Zasugerowano, aby ten artykuł zintegrować z artykułem UH-60 Black Hawk. (dyskusja)

UH-60 Black Hawk

Dane podstawowe
Państwo	USA
Wytwórnia	Sikorsky Aircraft Corporation
Typ	śmigłowiec
Konstrukcja	półskorupowa, wirnik czteropłatowy, podwozie kołowe
Załoga	2
Historia
Lata produkcji	1974-?
Dane techniczne
Napęd	2 turbowałowe General Electric T700-700
Moc	1560 kM (1160 kW) na silnik
Wymiary
Średnica wirnika	16,36 m
Długość	19,76 m
Wysokość	5,13 m
Masa
Własna	4 819 kg
Startowa	11 113 kg
Osiągi
Prędkość max.	357 km/h
Wznoszenie max. w locie pionowym	3,6 m/s
Pułap praktyczny	5 790 m
Zasięg	2 220 km
Promień działania	592 km
Długotrwałość lotu	3,2 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
dwa km M60, albo działko M134 Minigun, lub km M2
Liczba miejsc
14
Wyposażenie dodatkowe
GPS, noktowizor, system zakłócający prace urządzeń elektrycznych
Użytkownicy
USAF, USMC, Armia USA, Marynarka Wojenna USA
Rzuty

UH-60 (lub SH-60) – wielozadaniowy amerykański śmigłowiec występujący w wielu wersjach (Black Hawk, Seahawk, Jayhawk i Pave Hawk). Przeznaczony głównie do szybkiego transportu małych oddziałów.

[edytuj] Historia

Helikopter powstał na potrzeby przetargu rozgrywanego w latach 70. ogłoszonego przez Armię USA na śmigłowiec mogący zastąpić przestarzałego Bell UH-1 Huey. Pierwszy prototyp YUH-60 wzniósł się w powietrze w październiku 1974 i został porównany z konkurencyjną konstrukcją YUH-61 projektu Boeing-Vertol. Zwycięzcą rywalizacji został UH-60 i w 1979, jako UH-60A rozpoczął służbę w armii USA. Pod koniec lat 80. pierwszy model został unowocześniony do wersji UH-60L z lepszym uzbrojeniem i zwiększonym udźwigiem. Obie wersje "A" i "L" są modernizowane do wersji "M", która pozwoli na wykorzystanie tego helikoptera do lat 20. XXI w. Modernizacja zakłada unowocześnienie uzbrojenia, zwiększenie udźwigu, dodanie instrumentów elektronicznych, kontroli lotu i nawigacji.

[edytuj] Użytkownicy

Firma Sikorsky Aircraft Corporation sprzedaje UH-60 do 20 krajów świata. Odbiorcami są armie takich państw jak: Arabia Saudyjska, Argentyna, Australia, Austria, Bahrajn, Brazylia, Brunei, Chińska Republika Ludowa, Egipt, Filipiny, Hiszpania, Izrael, Japonia, Jordania, Kolumbia, Korea Południowa, Malezja, Meksyk, Maroko, Tajlandia i Turcja. Największym odbiorcą jednak pozostaje USA. Polska również zaczęła produkwać śmigłowce UH-60 w Mielcu.

UH-60 Black Hawk powstał na zlecenie armii amerykańskiej w ramach programu Utility Tactical Transport Aircraft System (UTTAS). Głównym założeniem było stworzenie helikoptera spełniającego zadania transportowe i rozpoznawcze na polu walki. Black Hawk jest zdolny przenieść jedenastoosobową grupę żołnierzy z pełnym wyposażeniem bojowym lub haubicę 105 mm M102 z trzydziestoma sztukami amunicji i czteroosobową obsługą. Dzięki dużym możliwościom adaptacyjnym może być wykorzystywany także do ewakuacji rannych z pola walki, "wojny elektronicznej", jako centrum dowodzenia lub platforma do zadań specjalnych. Może być uzbrojony zamiennie (w zależności od wersji lub przeznaczenia wykonywanej misji) w dwa karabiny maszynowe M-60, M-240, M134 lub GAU-2B na platformie M144; dodatkowo w karabiny maszynowe, rakiety w zewnętrznych pylonach; wersja HH-60G Pave Hawk posiada uzbrojenie w bocznych oknach, oknach kabiny pilotów, bocznych drzwiach ładunkowych.

Produkowany w różnych wersjach: UH-60L – wersja podstawowa, UH-60 Firehawk – helikopter do walki z pożarami, EH-60A – helikopter wyposażony w urządzenia do przechwytywania i zagłuszania transmisji radiowych. EH-60B – helikopter służący do wykrywania ruchów wojsk, UH-60Q MEDEVAC – heliokpter ratowniczy, wyposażony m.in. w 6 miejsc dla rannych, własny generator tlenu, specjalistyczny sprzęt medyczny, MH-60G Pave Hawk – wykorzystywany przez Air Force Special Operations Command, przeznaczony do wykonywania misji specjalnych, wyposażony m.in. w poprawioną awionikę, system lotu na niskiej wysokości, dodatkowy radar nawigacyjny, system podczerwieni Forward-Looking Infrared (FLIR), dodatkowe (wewnętrzne i zewnętrzne) zbiorniki na paliwo, system tankowania w locie, system przeciwoblodzeniowy, automatycznego pilota, wyciągarkę z liną długości 60,7 metra i dopuszczalnym obciążeniem 270 kilogramów. Ten typ został wykorzystany do zapewnienia ew. ewakuacji dla oddziałów United States Navy SEALs przeprowadzających rozpoznanie wybrzeża Kuwejtu przed operacją Pustynna Burza. HH-60G Pave Hawk – jw., dodatkowo misje ewakuacyjne, wersja silnie dozbrojona. CH-60 Sea Hawk – wersja helikoptera wykorzystywana przez U.S. Navy, dostosowana do użytkowania na okrętach (m.in. zmienione oświetlenie). Zastępuje helikopter H-46D.

Tytułowym filmem, w którym śmigłowce zostały ukazane jest "Helikopter w ogniu" (ang. BLACK HAWK DOWN)

[edytuj] Linki zewnętrzne

Wymiary UH-60

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Sikorsky UH-60 Black Hawk

Amerykańskie samoloty wojskowe z okresu po 1945 roku

Samoloty myśliwskie
FJ \| F-4 \| F-5 \| F-8 \| F-14 \| F-15 \| F-16 \| F/A-18 \| F/A-18E/F \| F-22 \| F-35 \| F-80 \| F-82 \| F-84 \| F-84F \| F-86 \| F-89 \| F-94 \| F-100 \| F-101 \| F-102 \| F-104 \| F-105 \| F-106 \| F-111 \| FH-1 \| F2H \| F3D \| F3H \| F7U \| F9F \| F9F \| F11F
Samoloty bombowe
B-1 \| B-2 \| B-36 \| B-45 \| B-47 \| B-52 \| B-58 \| B-66 \| F-117
Samoloty szturmowe
A-1 \| A-2 \| A-3 \| A-4 \| A-5 \| A-6 \| A-7 \| A-10 \| AC-130 \| AV-8B
Samoloty patrolowe i zwalczania okrętów podwodnych	Samoloty rozpoznawcze i walki radioelektronicznej
P-2 \| P-3 \| P4M \| P5M \| P6M \| S-2 \| S-3	E-1 \| E-2 \| E-3 \| EA-6B \| EC-121 \| SR-71 \| U-2
Samoloty obserwacyjne	Samoloty szkolno - treningowe
O-1 \| O-2 \| OV-1 \| OV-10	T-28 \| T-34 \| T-37 \| T-38
Samoloty transportowe	Śmigłowce i pionowzloty
C-97 \| C-119 \| C-123 \| C-130 \| C-133 \| C-124 \| C-135 \| C-141 \| C-5 \| C-17	OH-58 \| UH-1 \| CH-46 \| CH-47 \| AH-1 \| AH-64 \| UH-60 \| CH-53 \| SH-3 \| V-22
Konstrukcje doświadczalne i prototypy
XB-70 \| XF10F \| XF-85 \| XF-87 \| XF-88 \| XF-90 \| XF-91 \| XF-92 \| YF-23 \| YF-93 \| YF-95 \| YF-96 \| F-20 \| RAH-66