Syrena (mitologia)
Z Wikipedii
 |
Syreny w mitologii greckiej to nimfy morskie wyobrażane jako drapieżne ptaki z głową kobiety lub pod postacią pół kobiety, pół ptaka podobnie jak inne mityczne stworzenia: harpie.
Syreny zamieszkiwały małe wyspy na Morzu Śródziemnym (w pobliżu jońskiego miasta Fokaja), skąd wabiły śpiewem żeglarzy i zabijały ich. Odyseusz jako jedyny wysłuchał ich śpiewu i przeżył. Przywiązano go masztu po wcześniejszym zalepieniu uszu woskiem swoim towarzyszom. Wydał bezwzględny rozkaz, aby go nie rozwiązano, mimo błagań. Syreny rzuciły się wówczas w morze i zginęły. Inne wersje mówią, że były to córki Zeusa, które towarzyszyły zmarłym w drodze do Hadesu.
Syreny w postaci pół-ptaka, pół-kobiety zostały w późniejszych czasach wyparte przez postać pół-kobiety, pół-ryby, z dolną częścią ciała - od bioder w dół - pokrytą łuską i zakończoną rybim ogonem. Te dwa różne wyobrażenia syren wywołują nieporozumienia w niektórych językach (m.in. w polskim), podczas gdy w innych na ogół przypisuje się im różne określenia (np. w języku angielskim "pół-rybia" syrena to mermaid, a mitologiczna "pół-ptasia" - siren).
Syrena z rybim ogonem występuje także w herbach miast i regionów, m.in. miasta Warszawy, holenderskiej gminy Eemsmond i fińskiego regionu Päijänne Tavastia.
Syndromem syreny nazywa się rzadka (raz na 100.000 urodzeń) wada wrodzona, polegająca na tym, że dziecko rodzi się ze zrośniętymi nogami.
 Ulisses i "ptasie" syreny (J. W. Waterhouse, 1891) |
 Ulisses i "rybie" syreny (H. J. Draper, 1909) |
