Hugenoci
Z Wikipedii
|
|||||||||||||
|
|||||||||||||
Hugenoci - (fr. huguenot) nazwa francuskich protestantów, głównie kalwinów w XVI i XVII wieku, a pochodzi od nazwiska przywódcy powstania w Genewie, którym był Besançon Hugues.
Hugenoci pojawili się w latach 40. XVI wieku, gdy doktryna religijna Kalwina przyciągnęła szereg warstw społecznych, przede wszystkim mieszczaństwo, część szlachty oraz możniejsze rody, jak Bourbonowie i Chatillonowie. Pierwszy synod narodowy miał miejsce w 1559 roku – ogłoszono na nim zbiór zasad wiary (Confessio Gallicana) i utworzono jednolitą organizację kościelną. Po kilku latach, w 1562 roku uzyskano swobodę religijną, ale ruch spotkał się z oporem dworu (zwłaszcza Katarzyny Medycejskiej), który dostrzegał w kalwinizmie zagrożenie dla władzy centralnej. Dwór został wsparty przez grupę feudałów katolickich (Liga Katolicka).
W 1572 roku wybuchła wojna religijna, w czasie której miały miejsce rzezie hugenotów, w tym największa rzeź w Paryżu – Noc św. Bartłomieja. Przywódca hugenotów Henryk, król Nawarry, gdy został królem Francji wydał edykt nantejski (1598), który hugenotom przyznawał wolność wyznania. Ale zwalczali ich jeszcze Ludwik XIV, który w 1685 roku odwołał edykt nantejski, i jego następcy. Spowodowało to likwidację protestantyzmu zarówno jako organizacji kościelnej, jak i siły politycznej; rozwiązywanie zborów, banicje pastorów, przymusowe nawracanie na wiarę katolicką, wreszcie dragonady – wywołały w 1702 roku powstanie kamizardów. Hugenoci wyemigrowali w dużej części do Anglii, Prus, Szwajcarii i Niderlandów, czego skutkiem było osłabienie gospodarcze kraju.
W 1787 roku hugenoci odzyskali prawa cywilne, ale dopiero rewolucja 1789 r. i kodeks Napoleona przyniosły im pełne równouprawnienie z katolikami.
Potomkowie hugenotów we Francji są skupieni obecnie w Eglise Reformee de France. Liczy on około 300 000 wiernych w całej Francji.
Od 2000 działa w Warszawie Polskie Towarzystwo Hugenockie.
