จังหวัดแต้จิ๋ว
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
- สำหรับแต้จิ๋วที่เป็นภาษา ดูสำเนียงแต้จิ๋ว
แต้จิ๋ว (潮州) คือชื่อเรียกของกลุ่มคนซึ่งอาศัย หรือ เคยอาศัยอยู่ที่เมืองทางทิศตะวันออกของมณฑลกวางตุ้งของสาธารณรัฐประชาชนจีน เป็นชื่อของเมืองซึ่งตั้งอยู่ติดกับซัวเท้าทางทิศใต้ (หรือที่คนไทยรู้จักในนามซัวเถา 汕頭市) จรดเมืองกิ๊กเอี๊ยทางตะวันตกเฉียงใต้ (หรือ จิเอหยางในภาษาจีนกลาง) จรดเมืองเหมยโจวทางตะวันตกเฉียงเหนือ และจรดมณฑลฝูเจี้ยน (หรือมณฑลฮกเกี้ยนในภาษาไทย) ทางทิศตะวันออก และจรดทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ และแต้จิ๋วก็เป็นภาษาจีนที่ใช้ในกลุ่มของคนจีนแต้จิ๋ว หรือสำเนียงแต้จิ๋ว
สารบัญ |
[แก้] เขตการปกครอง
เขตเมืองเอก (prefecture-level city) แห่งแต้จิ๋ว มีอำนาจปกครองครอบคลุม 4 อำเภอ - 2 อำเภอ (districts) และ 2 กิ่งอำเภอ (counties) ได้แก่
- อำเภอเซียงเฉียว (湘桥区)
- อำเภอเฟิงซี (枫溪区)
- กิ่งอำเภอเฉาอัน (潮安县)
- กิ่งอำเภอเหราผิง (饶平县)
[แก้] สภาพทางภูมิศาสตร์และภูมิอากาศ
แต้จิ๋วตั้งอยู่ในส่วนตะวันออกสุดของมณฑลกวางตุ้ง และตั้งอยู่ทางทิศเหนือของสามเหลี่ยมปากแม่น้ำหาน (韩江) ซึ่งไหลผ่านกลางเมือง
[แก้] ประวัติศาสตร์
ในปี 214 ก่อนคริสตกาลซึ่งตรงกับสมัยราชวงศ์ฉิน แต้จิ๋วเป็นเพียงพื้นที่ที่ยังปราศจากการพัฒนาและตั้งชื่อเรียก และเป็นส่วนหนึ่งของเขตการปกครองหนานไห่(南海郡)ล่วงมาถึงสมัยราชวงศ์จิ้นตะวันออก ได้มีการก่อตั้งเขตไห่หยาง (海陽縣) ขึ้น แต้จิ๋วจึงได้เป็นเมืองซึ่งขึ้นกับเขตการปกครองตงกวัน (東官郡)
ในค.ศ.413 (พ.ศ. 956) เขตการปกครองตงกวันได้เปลี่ยนชื่อเป็นเขตการปกครองอี้อัน (義安郡) หรือหงี่อังในภาษาแต้จิ๋ว และในต้นรัชสมัยของราชวงศ์สุย ปีค.ศ.590 (พ.ศ. 1133) ก็ได้เปลี่ยนมาเป็นเขตเมืองเอกชื่อว่า สวินโจว (循州) และต่อมาในปีค.ศ. 1914 รัฐบาลสาธารณรัฐจีนได้รวมเขตเฉาและสวินเข้าด้วยกัน ให้ชื่อว่าเขตเฉาสวิน
ในช่วงระยะเวลาสั้นสมัยราชวงศ์สุยและต้นราชวงศ์ถัง เขตไห่อยางเคยถูกเรียกว่าอี้อันด้วย ชื่อเขตนี้ยังคงเป็นไห่หยางจนกระทั่งปีค.ศ. 1914 จึงได้ถูกเปลี่ยนเป็นเฉาอันเพื่อป้องกันไม่ให้สับสนกับเขตไห่หยางในมณฑลซานตง
