Kara cisim ışınımı
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Kara cisim ışıması, herhangi bir cismin, ısısına bağlı olarak salınan elektromanyetik ışımadır. Elektromanyetik ışınım, oluşma tarzına göre iki ana gruplaşma gösterir. Isıl -termal- ışınım ve ısıl olmayan ışınım. Isıl ışınıma, kara cisim ışıması da denilmektedir.
Evrendeki her cisim ya da parçacık, enerjisine ya da diğer değişle ısısına bağlı olarak belirli frekansta elektromanyetik ışınım salar. Cismin ya da parçacığın ısısına bağlı olarak salınan elektromanyetik ışınımın frekansı sıfırdan -kuramsal olarak- sonsuza kadar olabilir. Cismin ya da parçacığın ısısı arttıkça salınan ışığın frekansı da artar, dolayısıyla dalga boyu kısalır.
Oda sıcaklığındaki cisimler esas olarak kızılötesi -efra ruj- elektoromanyetik ışınım yaparlar, dolayısıyla insan gözü tarafından algılanamaz. Daha yüksek ısılarda ise insan gözünün algılayacağı frekanslarda ışınım yaparlar.
Örnek vermek gerekirse; bir metal teli ısıtmaya başladığımızda ilk olarak cismin ısındığını daha sonra yavaş yavaş kırmız bir renk aldığını, ısıya maruz kalma süresi devam ettikce de maviye doğru renginin değiştiğini görmemiz mümkündür.Bu cismin ısınmaya maruz kaldığında rengini değiştirdiğine ve sonuç olarak da cisimlerin ısındıkça renklerinde değişmeler olduğunu yani renklerin belirli ısılara sahip olduğunu görmüş oluruz. Cisimlerin renklerindeki bu değişim Kelvin ölçü birimiyle ölçülür.19 yy. da Lord William Kelvin tarafından icat edilmiş ve geliştirilmiştir.
Isıl ışıma, cismin sahip olduğu ısıya 273 c derece eklenerek bulunur. 0 c derecesi -273 K dereceye eşittir.Siyah rengin oda sıcaklığında sıfır ışık yansıttığı kabul edilir.Isıtılmaya başlandığında düşük sıcaklıklardan itibaren kırmızı,yüksek sıcaklıklarda ise turuncu,sarı ve mavi tonları gözlemlenir.
