Brocéliande
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Brocéliande (die Woud van Paimpont, Frans: Forêt de Paimpont) is die legendariese middeleeuse towerwoud van Bretagne en die toneel van baie avonture van die Artus-epiek, soos byvoorbeeld Chrétien de Troyes se Yvain, die Ridder van die Leeu, en die tuiste van karakters soos die towenaar Merlyn en Viviane.
Die oorblyfsels van die vroeër uitgestrekte Argoat, die Bretonse "Land van die Woud", beslaan nog steeds sowat 7 000 hektaar en gee 'n indruk van die landskap van sowat 2 000 jaar gelede. Brocéliande lê naby die Bretonse hoofstad Rennes; vandag staan dit egter amptelik as die Woud van Paimpont bekend. Met sy voetslaanpaaie, talle klein mere en die oorspronklike flora is dit 'n gewilde toeristebestemming.
[wysig] Keltiese legendes
Die woud van Brocéliande is die tradisionele toneel van baie legendes van koning Artus en sy tafelridders. Vermoedelik het die Keltiese setlaars die legendes vanuit hulle oorspronklike tuisland in Cornwall na Bretagne gebring. Net soos hulle van die Galliese gebiede in Noordwes-Frankryk 'n nuwe Brittanje (Frans: Bretagne) gemaak het, was dit ook noodsaaklik om die ou legendes na Armorika te verplaas.
Volgens 'n ou Bretonse legende seil Josef van Arimathea ná die dood van Jesus Christus vanuit Palestina na Bretagne. Hy bring die Heilige Graal van die Laaste Nagmaal, waarin hy enkele druppels van Jesus se bloed bewaar het, na die woud van Brocéliande, waar hy saam met die Graal spoorloos verdwyn.
Ses eeue later besluit koning Artus, om saam met sy vyftig ridders van die Tafelronde 'n soektog na die Graal te begin. Volgens die oorlewering sou net 'n ridder met 'n rein hart in staat wees om die Graal op te spoor.
Die kerk van Tréhorenteuc is 'n tipiese voorbeeld van die Bretonse voorliefde vir die vermenging van ou Keltiese tradisies en Christelike simbole, wat dan ook in die legende van die Heilige Graal versmelt. Die simboliek van die Christelike Laaste Nagmaal en Artus se Tafelronde maak albei gebruik van die Graal en van die bloed van Jesus Christus. In die kerk van Tréhorenteuc vind 'n mens skilderye, wat Jesus, Artus, die Tafelronde en die fee Morgane naas mekaar vertoon. Die kerk van Tréhorenteuc is 'n tipiese voorbeeld van die Bretonse voorliefde vir die vermenging van ou Keltiese tradisies en Christelike simbole, wat byvoorbeeld in die legende van die Heilige Graal versmelt. Die simboliek van die Christelike Laaste Nagmaal en Artus se Tafelronde maak albei gebruik van die Graal en van die bloed van Jesus Christus. In die kerk van Tréhorenteuc vind 'n mens skilderye, wat Jesus, Artus, die Tafelronde en die fee Morgane naas mekaar vertoon.
Die ridders van die Tafelronde het die soektog na die Graal as een van die hoogste ridderlike ideale beskou. Die ridder Lancelot word as die redder van baie jong mans beskou, wat deur die fee Morgane in die Val-sans-Retour (Vallei sonder Terugkoms) verban is. Nadat 'n ridder aan haar ontrou was gewees, het die fee Viviane besluit om elke man, wat ontrou aan sy vrou was, na die vallei te lok, waar hulle deur haar towerkrag versteen het. Onder haar slagoffers was selfs die towenaar Merlyn, wat die geheime van sy towerkuns aan haar vertrou het. Eers Lancelot, 'n edele ridder van die Tafelronde, wat altyd trou was aan sy geliefde, was in staat om die ban te breek en die gevangenes te bevry.
Die Fontaine de Barenton word in Bretonse legendes as die fontein beskryf, waar Merlyn vir Viviane ontmoet het. Dit is in die Galliese tydperk al 'n vergaderingsplek van die plaaslike Druïdes.
Die omgewing van die kasteel Comper is die legendariese tuiste van die feë Viviane en Morgane. Die kasteel is in die middeleeue deur Bretonse adellikes bewoon en tydens die Franse Rewolusie verwoes, maar staan met sy meer lankal bekernd as die middelpunt van die Ryk van Avalon. Digby die kasteel lê die graf van Merlyn en die Fontaine de Jouvence, die Verjongingsbron.
