Ítaca

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

A grande illa no centro é Cefalonia. Ítaca é a illa á sua dereita (NASA).

Ítaca (en grego moderno, Ιθάκη) é unha das numerosas illas gregas, situada no mar Xónico. Está localizada na prefectura de Cefalonia.

A illa ten unha superficie de 96 km² e unha poboación de 3.600 habitantes. A sua capital é a localidade de Vathí (Βαθύ). Outros núcleos de poboación son: Stavros, Anogi, Exogi e Perachori.

A illa posue varias baías, e é tan fechada que fai lembrar um lago. No medio da illa, a baía de Moulou (Kolpos Moulou) entra tanto na terra que deixa apenas unha estreita franxa con 500 metros, o suficiente para que a illa non se separe en dúas.

[editar] Relevo

A illa é relativamente montañosa e posúe unha vexetación abundante. Ao norte, domina o Monte Nirítos, de 806 metros de altitude. Ao sur, domina o Monte Merovígli, de 669 metros de altura.

[editar] Economía

As principais actividades económicas son a cria de gado e o cultivo da oliveira e da viña. O turismo ten potencialidades, mais está reativamente pouco desenvolvido, existindo mesmo cinco unidades hoteleiras (catro hoteis e unha de apartamentos)

[editar] Historia

Segundo A Odisea de Homero, Ítaca é a patria de Ulises. Alén diso foron nela encontradas oseiras que datan do terceiro milenio a.C.. Segundo Homero, o reinado de Ulises decorreu no século XII a.C., cando os gregos foron a Troia. A guerra durou 10 anos, mais a Ulises leváronlle outros dez para regresar á sua illa natal, após innúmeras aventuras polo mar Mediterráneo.

Durante séculos a illa foi sucesivamente dominada por Micenas, Cefalonia, Corinto, Roma, Bizancio, o Imperio Otomano, Venecia, Francia e Gran Bretaña, até finalmente ser anexada pola Grecia independente en 1864.

Ítaca tamén estivo brevemente so ocupación das tropas do Eixo durante a Segunda Guerra Mundial.

Un forte terremoto ocorrido en 1953 destruiu a maior parte das construcións da illa.