Antipsychoticum
Van Wikipedia
Antipsychotica (ook wel neuroleptica genoemd) vormen een groep geneesmiddelen die als voornaamste doel hebben de symptomen van een psychose tegen te gaan.
De oorzaken van een psychose moeten echter door psychotherapie zien opgelost te geraken.
De antipsychotica worden op grond van het werkingsmechanisme onderverdeeld in twee categorieën: de klassieke (oudere) en de atypische (nieuwere) antipsychotica.
- Veelgebruikte klassieke antipsychotica zijn: haloperidol, perfenazine, pimozide, zuclopentixol
- Veelgebruikte atypische antipsychotica: risperidon, quetiapine, olanzapine, clozapine
Neuroleptica kunnen de verschijnselen van de ziekte van Parkinson veroorzaken en een teveel aan medicijnen tegen de ziekte van Parkinson kan psychotische verschijnselen veroorzaken. Vaak wordt ook een anti-parkinsonmiddel toegevoegd aan een antipsychoticum om deze bijwerkingen tegen te gaan. Bijwerkingen van klassieke middelen verschillen in bepaalde opzichten van de atypische. Zo veroorzaken de atypische middelen vaker gewichtstoename dan de klassieke (sommige erger dan anderen). Hierdoor hebben patiënten waarschijnlijk meer kans op het ontwikkelen van suikerziekte. Van de atypische wordt gezegd dat ze minder bewegingsstoornissen zoals Tardieve Dyskinesie zouden veroorzaken. In de onderzoeken werden ze echter vaak met hogere doseringen haloperidol vergeleken dan in de praktijk meestal gebruikt worden.
