Constante van Planck
Van Wikipedia
De constante van Planck, aangeduid met h, is later vernoemd naar de natuurkundige Max Planck die deze constante in 1900 invoerde bij zijn verklaring van de straling van zwarte stralers. Het is een natuurkundige constante die voorkomt in alle vergelijkingen van de kwantummechanica. De constante heeft de kleine waarde ( ± standaardafwijking):
De constante van Planck h is ingevoerd voor het verband tussen frequentie ν en energie E voor een lichtkwantum (foton) volgens:
- E = hν
In de veel gevallen wordt een aangepaste versie van de Constante van Planck gebruikt, soms de Constante van Dirac genoemd. Deze wordt geschreven als 
, en is genoemd naar Paul Dirac en wordt gebruikt om de Planckeenheden te definiëren. Het wordt uitgesproken als 'h-streep' of 'h-bar'.
is een kwantum van impulsmoment, waaronder spin. Het hoekmomentum van gelijk welk systeem is altijd een geheel veelvoud van deze waarde. komt ook voor in het onzekerheidsprincipe van Heisenberg. Dit is gebruikt om te beargumenteren dat een meer fundamentele eenheid is dan h, de Constante van Planck.
Voor ℎ en ℏ kunnen de unicodetekens ℎ resp. ℏ gebruikt worden.
