Doejong
Van Wikipedia
| Doejong IUCN-status: Kwetsbaar[1] |
|||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Dugong dugon (Müller, 1776) |
De doejong of Indische zeekoe (Dugong dugon) is de meest aan het leven in de zee aangepaste zeekoe. Het is het enige nog levende lid uit de familie der doejongs (Dugongidae). Een ander lid van de familie, de Stellerzeekoe, stierf uit in de achttiende eeuw. De naam "doejong" komt van het Maleise "duyung", wat zeemeermin betekent. Waarschijnlijk zijn de legenden over zeemeerminnen ontstaan door ontmoetingen tussen zeelieden en doejongs.
[bewerk] Verspreidingsgebied
De doejong komt voor langs de kusten van de Rode Zee, de Indische Oceaan en de westelijke Grote Oceaan. Langs de Afrikaanse kust is hij te vinden van Egypte tot Mozambique en Madagaskar. Hij is vrij algemeen in de Perzische Golf, en verder komt hij in Azië voor van Pakistan tot Sri Lanka, en van Okinawa, Japan zuidwaarts via Indonesië en de Filipijnen tot Melanesië en het Groot Barrièrerif.
[bewerk] Gedrag
De doejong is een herbivoor. Hij eet de bladeren en wortelen van waterplanten. Soms eet hij ook ongewervelde dieren. Het is een dagdier, dat in verstoorde gebieden vaker 's nachts actief is. Om te eten duikt hij tot een diepte van twaalf meter. Hij blijft meestal ongeveer een minuut onder water, maar hij kan acht minuten onder water blijven. Ze leven in groepen in een vast woongebied van vier tot elf km².
Het jong wordt geboren op een ondiepe plaats langs de kust. De moeder laat het jong zogen door haar tegen haar borst aan te drukken. Na achttien maanden wordt het jong gespeend. Het jong blijft bij de moeder tot de geboorte van het volgende jong.
De doejong wordt gemiddeld 270 centimeter lang en 250 tot 300 kilogram zwaar. De doejong verschilt van de lamantijnen door de omlaaggerichte snuit, de gevorkte staart, die meer op die van een dolfijn lijkt, en het aan de voorkant zijdelings afgeplatte lichaam. Het mannetje heeft een paar kleine slagtanden.
[bewerk] De doejong in de folklore
Over de doejong gaan vele verhalen. Veel volkeren, onder andere op Madagaskar, de Comoren en Nieuw-Guinea, kennen verhalen van mensen die in doejongs zijn veranderd, als straf van de goden of juist als redding van de verdrinkingsnood. Ook wordt vermoed dat ontmoetingen tussen deze dieren en zeemannen aan de basis liggen van verhalen over sirenes en zeemeerminnen. De sirenes uit de Odyssee van Homerus waren waarschijnlijk doejongs uit de Rode Zee.
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Dugong op Wikimedia Commons. |
