LUKoil

Van Wikipedia

LUKoil
Beurs	LSE: LKOD
Beurs	NASDAQ: LUKOY
Oprichting	Moskou, Rusland in 1991
Locatie	Sretenski Boelvar 11 101000 Moskou
Sleutelfiguren	Vagit Alekperov
Producten	aardgas en aardolie
Omzet	$ 33,8 miljard (2004)
Winst	$ 2,2 miljard (2004) ^[1]
Website	LUKoil (ru)

LUKoil (Russisch: ЛУКОЙЛ; Loekoil) is de tweede oliemaatschappij van Rusland (na Gazprom) en de grootste producent van aardolie van Rusland. Het bedrijf heeft een dochterbedrijf genaamd LUKOIL Overseas Holding voor internationale bedrijfsactiviteiten. LUKoil is na ExxonMobil het grootste onafhankelijke oliebedrijf in termen van olie en gasreserves (ongeveer 20 miljard boe naar standaarden van de SPE) en een van de eerste Russische bedrijven dat verticaal geïntegreerd is. Het bedrijf staat bekend als loyaal aan de Russische regering.

[bewerk] Kerngegevens

Kerngegevens (2004) ^[2]

oliereserves: 15,97 miljard vaten - (1,3% van de wereldreserves)
18% van de Russische raffinage en olieproductie (2,2% van de wereldproductie)
gasreserves: 0,7 miljard m³ (24,598 bkv)
werknemers: meer dan 150.000
Belangrijkste aandeelhouders (januari 2006): Topmanagement van LUKoil: 20,1% (Vagit Alekperov: 13%); ConocoPhillips: 16,1%; Russische rechtspersonen: 3,9%

Het bedrijf is ook onder andere actief in de Azerbeidzjan, Turkmenistan, Tadzjikistan, Iran, Irak, Egypte, Algerije, Cyprus, Servië en Montenegro, Roemenië, Hongarije, Baltische staten, Wit-Rusland, Colombia en de VS.

[bewerk] Geschiedenis

Het bedrijf werd gesticht op 25 november 1991 door besluit nr. 18 van de Raad van Ministers van de Sovjet-Unie als staatsoliebedrijf LangepasOerajKogalymneft (ЛангепасУрайКогалымнефть) en was een vrijwillige fusie tussen drie olie- en gasbedrijven uit West-Siberië; Langepasneftegaz (Лангепаснефтегаз) uit Langepas, Oerajneftegaz (Урайнефтегаз) uit Oerajne (Urajne) en Kogalymneftegaz (Когалымнефтегаз) uit Kogalym en de olieraffinaderijen van Perm, Novoufimsk en Wolgograd. Vagit Alekperov werd met hulp van vicepremier Oleg Soskovets directeur van dit bedrijf. Op 5 april 1993 werd onder het privatiseringsprogramma van Anatoly Tsjoebajs het bedrijf LUKoil opgericht en werden de eerste aandelen uitgegeven. De naam van het bedrijf werd gevormd uit de voorletters van de drie steden waaruit de fuserende olie- en gasbedrijven kwamen (LUK).

In 2000 kocht LUKoil het Amerikaanse oliebedrijf Getty Oil en begon vanaf 2003 met het openen van LUKoil-tankstations in de VS en met het omvormen van Getty-tankstations naar LUKoil-tankstations.

In de lente van 2004 kocht LUKoil 779 Mobil gastankstations op in New Jersey en Pennsylvania (VS) en begon in 2005 met het omzetten van deze tankstations naar het merk LUKoil.

In september 2004 kocht ConocoPhillips een aandelenpakket ter waarde van 7,6% in LUKoil en tekende een contract waarmee dit in de toekomst op kan lopen tot 20%. ^[3] Momenteel bezit het 16,1%. De beide oliemaatschappijen hebben besloten om gezamenlijk een olie- en gasveld te gaan exploiteren in de noordelijke Timan-Petsjora van Rusland en zijn van plan om de rechten te verkrijgen voor het exploiteren van het olieveld West-Qurna-2 in Irak, een van de grootste van dat land. LUKoil had deze al in 1997 verkregen van Saddam Hoessein, maar deze ontnam de rechten nadat LUKoil weigerde om te beginnen met boren naar olie toen de VN een embargo hadden ingesteld tegen Irak. LUKoil is sinds de Tweede Golfoorlog bezig om voor de nieuwe regering oliespecialisten op te leiden en heeft enkele miljoenen geschonken voor humanitaire hulp aan het land, waardoor het wat meer krediet verkregen heeft bij de regering.

Op 25 januari 2005 maakte LUKoil bekend dat het een nieuw olie- en gasveld had gevonden op 220 kilometer van Astrachan. LUKoil maakte ook bekend dat het Primorieneftegaz had gekocht, het bedrijf dat de exploitatierechten heeft in de regio ten noorden van de Kaspische Zee, waar het nieuwe veld ligt. De mogelijke opbrengsten van dit Filanovski-veld worden geschat op 600 miljoen vaten olie en 34 miljard m³ aardgas. Dit gebied werd pas in 1995 opengesteld voor onderzoek naar delfstoffen, toen Kazachstan hier ook mee begon. Eerder was het een reservaat voor migrerende Steur (waarvan de eitjes gebruikt worden voor Kaviaar) ^[4]