Strychnine

Van Wikipedia

Strychnine
Chemische formule en molecuulmodel
Algemeen
Molecuulformule	C21H22N2O2
Smiles	[H][C@]([C@@](C(C=CC=C7) =C7N34)5[C@H]6N(CC5)C2)3 [C@@]1([H])[C@@H](C6)[C@] 2=CCO[C@H]1CC4=O
IUPAC
Andere namen
CAS-nummer	57-24-9
EINECS-nummer	200-319-7
EG-nummer
VN-nummer	1692
Beschrijving
Vergelijkbaar met
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
T+, zeer giftig; N, milieugevaarlijk
Carcinogeen
Hygroscopisch
Risico (R) en veiligheid (S)	R-zinnen: R27/28, R50/53 S-zinnen: S36/37, S45, S60, S61
Omgang
Opslag
ADR-klasse	klasse 6.1 PG1
MAC-waarde	0.15 mg/m3 TWA
LD50 (ratten)	(oraal) 2,35 mg/kg
LD50 (konijnen)	mg/kg
MSDS-fiches
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	vast
Kleur	kleurloos tot geel
Dichtheid	1,36 g/cm³
Molmassa	334,41 g/mol
Smeltpunt	284 °C
Kookpunt	°C
Vlampunt	°C
Zelfontbrandingstemperatuur	°C
Dampdruk	Pa
Andere eigenschappen
Oplosbaarheid in water	g/L
Goed oplosbaar in	chloroform, ethanol
Slecht oplosbaar in	water
Onoplosbaar in
Dipoolmoment	D
Viscositeit	Pa·S
Kristalstructuur
ΔfGog	kJ/mol
ΔfGol	kJ/mol
ΔfGos	kJ/mol
ΔfHog	kJ/mol
ΔfHol	kJ/mol
ΔfHos	kJ/mol
Sog, 1 bar	J/mol·K
Sol, 1 bar	J/mol·K
Sos	J/mol·K
Cop,m	J/mol·K
Evenwichtsconstanten
Klassieke analyse
Spectra
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaard omstandigheden gebruikt (298,15K of 25°C, 1 bar)

Strychnine is een witte, reukloze, zeer bittere maar ook zeer giftige kristallijne stof behorend tot de alkaloïden, die uit een aantal planten kan worden gewonnen, vooral Strychnos nux-vomica, de braaknoot. Deze plant groeit in India, Sri Lanka en Australië. Planten uit het geslacht Strychnos bevatten overigens naast strychnine ook een groot aantal andere giftige verbindingen.

Inhoud 1 Geschiedenis 2 Gebruik, effecten 3 Werkingsmechanisme 4 Behandeling

[bewerk] Geschiedenis

De stof is in 1818 ontdekt door Joseph-Bienaimé Caventou en Pierre-Joseph Pelletier, hoewel extracten van de braaknoot al langer in de geneeskunde werden gebruikt. De structuur van het molecuul werd pas na 1950 opgehelderd o.a. door de ontwikkeling van de stereochemie.

[bewerk] Gebruik, effecten

Het werd vooral gebruikt als pesticide, voornamelijk tegen knaagdieren zoals ratten. Vroeger werd het in zeer geringe dosering ook wel gebruikt in de geneeskunde. Het werkt op het maagdarmkanaal en het zenuwstelsel en produceert 15-60 minuten na inname een krampende verlamming die uiteindelijk door ademhalingsstilstand tot de dood leidt. Het gebruik in rattengif wordt afgeraden vanwege het gevaar voor ongelukken en bewust misbruik.

Strychnine is ook een van de bitterste bekende stoffen: concentraties van 1 ppm (1 milligram per liter) kunnen nog geproefd worden. De LD50 wordt wisselend opgegeven, van 0,1-7 mg/kg lichaamsgewicht. Vrouwelijke ratten blijken belangrijk gevoeliger dan mannelijke. Het is een tijdlang in detectiveverhalen een populair vergif geweest om moorden mee te plegen. Bij mensen wordt de fatale dosis op 100 a 200 mg geschat, maar gevallen waarbij 30 mg al dodelijk was zijn beschreven.

[bewerk] Werkingsmechanisme

Strychnine blokkeert inhibitoire glycine-receptors in het centraal zenuwstelsel. Hierdoor worden feedbackkringen die een spier na samentrekking weer doen ontspannen gedeactiveerd, zodat er spierkrampen ontstaan die al bij geringe prikkeling optreden. Het beeld lijkt op tetanus, met opisthotonus en risus sardonicus.

[bewerk] Behandeling

Men zal de spieren willen verslappen en het slachtoffer beademen tot het metabolisme het vergif heeft afgebroken. De halfwaardetijd is ongeveer 10 uur.