Conselh de la Lenga Occitana

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Lo Conselh de la Lenga Occitana o CLO [ˌseˌɛlˈu / ˈklɔ] (en provençal e en niçard Conseu de la Lenga Occitana) es un organisme de codificacion de l'occitan, fondat en 1996-1997.

Somari

1 Domenis de competéncia
2 Preconizacions
3 Istoric
4 Vejatz tanben
5 Ligams extèrnes

[Modificar] Domenis de competéncia

Lo CLO gerís la nòrma classica de l'occitan (interven pas dins la gestion d'autras nòrmas de l'occitan coma la nòrma mistralenca, la nòrma de l'Escòla dau Pò o la nòrma bonaudiana).

Sa competéncia s'estend a totas las tèrras e a totas las varietats de lenga occitana perque la nòrma classica a la vocacion de trobar de solucions coordenadas e convergentas a l'escala de la lenga, en tot respectar los grands dialèctes.

S'ocupa de totes los aspèctes de la nòrma lingüistica:

l'ortografia o nòrma ortografica (règlas per escriure los sons, per ex. realizar e non realisar*)
la nòrma orala (règlas per fixar la lenga parlada, per ex. quimia e non chimia*, la vòli seguir e non vòli la seguir*).

[Modificar] Preconizacions

Lo CLO a realizat subretot un trabalh de clarificacion e de precision. A resolgut de cases de divergéncia dins l'interpretacion de la nòrma, que s'èran desvolopats entre 1975 e 1996. Tanben a portat qualques precisions tocant de ponches qu'èran pas gaire clars aperabans.

Pasmens, lo CLO preconiza una estabilitat e una fidelitat a la nòrma classica tala coma Loís Alibèrt l'a fondada en 1935 amb sa Gramatica occitana segon los parlars lengadocians. Los ponches modificats, per rapòrt a Alibèrt, son fòrça superficials e pas gaire nombroses.

Los documents que sintetizan las preconizacions del CLO se tròban a aquel sit: http://www.geocities.com/Athens/7156/CLO0.html

[Modificar] Istoric

[Modificar] Lo vam del començament

Lo CLO se fondèt en 1996 (oficialament en 1997). Sos primièrs acamps de fondacion e de trabalh se faguèron a Tolosa (1996 e 1997) puèi a Nimes (1997).

La motivacion per fondar lo CLO venguèt de la crisi e del desòrdre qu'afectavan la nòrma classica dempuèi 1975. En teoria, la nòrma classica s'apiejava sus l'òbra de Loís Alibèrt a partir de sa Gramatica occitana segon los parlars lengadocians de 1935, puèi sus la gestion d'aquela nòrma per l'Institut d'Estudis Occitans (IEO) de 1945 enlà. Pasmens, a partir de 1975, l'IEO daissèt se desvolopar de practicas antinormativas o contradictòrias en son sen, dins sas pròprias publicacions, e poguèt pas pus garentir, aital, la difusion d'una nòrma establa e univòca.

L'iniciativa de fondacion del CLO foguèt dobla:

venguèt d'un latz del Gidilòc (Grop d'Iniciativa per un Diccionari Informatizat de la Lenga Occitana)
e d'autre latz, del Sector de Lingüistica de l'IEO. Los dos organismes manifestèron la volontat comuna de trobar de solucions al desòrdre normatiu.

La composicion del CLO se faguèt en convidar d'especialistas reconeguts e d'actors culturals de divèrsas sensibilitats, segon lo principi de la cooptacion. En seguida, de sòcis nòus intrèron al CLO e d'autres ne partiguèron.

Los primièrs acamps de 1996 (informal, a Tolosa) e de 1997 (fondacion oficiala del CLO, a Tolosa, perseguida per un autre acamp a Nimes) abotiguèron a una sèria de recomandacions per resòlver las divergéncias d'ortografia mai recurrentas, qu'afectavan l'ensems de l'occitan. Tanben l'acamp de Nimes precisèt qualques principis mai especifics pel provençal, lo niçard e lo vivaroalpenc. Ne sortiguèt un document public que resumissiá las solucions.

Los ans seguents, de 1997 a 2002, lo CLO faguèt d'autres acamps regulars. Adoptèt una sèria de solucions per resòlver d'autres problèmas recurrents, pas solament dins l'ortografia mas tanben dins la nòrma orala.

[Modificar] Las dificultats

Pasmens, de tensions nasquèron los ans seguents quand lo CLO comencèt de voler resòlver de problèmas suplementaris. Lèu lèu, una part dels actors culturals (de còps, quitament, certans membres del CLO) se mostrèron pas gaire favorables per trobar de solucions consensualas o per acceptar las decisions de la majoritat dels membres del CLO.

Lo Gidilòc, un dels cofondadors del Conselh, a contunhat de far una collaboracion scientifica regulara endins las activitats del CLO.

L'IEO, l'autre cofondador del Conselh, aviá mostrat d'en primièr una actitud de partenari actiu e constructiu dins lo CLO. L'amassada generala de l'IEO de 1998 aviá votat la reconeissença e l'adopcion de las preconizacions del CLO. Mas a causa de las tensions creissentas, en 2001, la direccion de l'IEO cambièt d'actitud e prepausèt de sortir del CLO per fondar un organisme concurrent que se seriá nommat Acadèmia Occitana. Fin finala, a partir de 2002, l'IEO e lo CLO faguèron divèrsas reünions de trabalh per trobar un acòrdi renovelat de collaboracion e de reconeissença mutuala, mas las negociacions abotiguèron pas a cap d'acòrdi. Dempuei 2002, aquelas tensions divèrsas an alentit lo ritme de trabalh del CLO, que pasmens contunha d'existir juridicament coma associacion.

[Modificar] L'eiretatge del CLO uèi

Uèi, las preconizacions del CLO son seguidas per una part del movement occitanista, que i vei una solucion utila per desvolopar l'occitan d'un biais mai ordenat, especialament en pedagogia. Mai que mai lo CLO es reconegut oficialament per lo Conselh Generau d'Aran (e doncas per l'Oficina de Foment e Ensenhament der Aranés) dempuèi 1999, per l'Associacion Internacionala d'Estudis Occitans (AIEO) dempuèi son Congrès de Tolosa de 1997, per lo Gidilòc qu'es membre fondador del CLO, e per una part dels ensenhaires, formators e organismes culturals. Certans libres, CDs e DVDs precisan, dins las paginas de començament, qu'aplican la nòrma del CLO.

Una autra part del movement occitanista mòstra siá d'indiferéncia, siá una manca d'informacion, siá quitament una ostilitat devèrs la nòrma classica tala coma lo CLO la gerís.