Ósmy Kneset (1973-1977)
Z Wikipedii
Izrael |
|
Ten artykuł jest częścią serii: |
|
|
| edytuj ten szablon |
Ósmy Kneset obradował w latach 1973-1977.
Wybory odbyły się 31 grudnia 1973, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 21 stycznia 1974.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Podczas obrad ósmego Knesetu zaczęły ujawniać się poważne konsekwencje Wojny Jom Kippur. Jeszcze podczas wyborów nie był widoczny wewnętrzny wstrząs społeczny, jednak stopniowo rosła w siłę partia protestacyjna. 1 kwietnia 1974 Komisja Agranata przedstawiła raport o przyczynach niepowodzeń podczas tej wojny. W wyniku ogłoszenia tego raportu ustąpiła pani premier Golda Meir. Nowy rząd sformował Icchak Rabin, który nie zaprosił do rządu żadnych bohaterów wojennych.
W okresie kadencji parlamentu nastąpiła ideologiczna polaryzacja w kwestii przyszłości terenów zajętych przez izraelską armię podczas Wojny Sześciodniowej (1967). W 1974 podpisano z Syrią i Egiptem porozumienia o częściowym wycofaniu wojsk. W 1975 zawarto z Egiptem porozumienie, które opierało się na zasadzie "ziemia za pokój".
Równocześnie nasiliła się izolacja Izraela na arenie międzynarodowej, która znalazła swoje odbicie w oświadczeniu Zgromadzenia Ogólnego ONZ, które przyrównało Syjonizm do rasizmu. W efekcie wzrosło uzależnienie Izraela od Stanów Zjednoczonych.
W tym okresie wzrosła liczba arabskich ataków terrorystycznych. Większe zamachy miały miejsce w Ma'alot (26 osób zostało zabitych - z czego 21 były dziećmi), Nahariya, kibucu Shamir, Kirat Shmona, hotelu sabaudzkim w Tel Awiwie, Kikar Zion w Jerozolimie, Beit She'an i Ramat Magshimim. W lipcu 1976 nastąpiło porwanie francuskiego samolotu z izraelskimi obywatelami do Ugandy, w Afryce. W odpowiedzi interweniował specjalny oddział izraelskich komandosów, który uwolnił zakładników.
W 1975 rozpoczęła się wojna domowa w Libanie i wzdłuż granicy izraelsko-libańskiej wybudowano specjalny system umocnień oraz fortyfikacji.
W okresie obrad ósmego Knesetu doszło także do kilku afer związanych z nieprawidłowościami finansowymi. Pod koniec 1976 przed sądem odpowiadał Asher Yadlin, który był kandydatem na dyrektora Banku Izraela. Samobójstwo popełnił minister budownictwa Avraham Ofer. Z powodu nieprawidłowości finansowych popełnionych w Stanach Zjednoczonych przez żonę, ustąpił premier Icchak Rabin.
Pod koniec kadencji ósmego Knesetu doszło do historycznego zerwania politycznego przymierza między Zjednoczeniem Pracy i Partią Narodowo-Religijną. Oficjalną przyczyną było przerwanie szabatu przez przybycie do Izraela pierwszych myśliwców F-15 z USA. Ceremonia w bazie wojskowej naruszyła szabat.
[edytuj] Szesnasty rząd (1974)
Szesnasty rząd został sformowany przez Goldę Meir w dniu 10 marca 1974.
Premier ustąpiła 11 kwietnia 1974, w wyniku ogłoszenia raportu Komisji Agranata, która badała tło wybuchu Wojny Jom Kippur.
[edytuj] Siedemnasty rząd (1974-1977)
Siedemnasty rząd został sformowany przez Icchaka Rabina w dniu 3 czerwca 1974.
Premier ustąpił 22 grudnia 1977, w wyniku wycofania poparcia dla rządu przez Partię Religijno-Narodową (jej ministrowie wystąpili z rządu).
[edytuj] Zobacz też
Pierwsza kadencja (1949-1951) • Druga kadencja (1951-1955) • Trzecia kadencja (1955-1959) • Czwarta kadencja (1959-1961) • Piąta kadencja (1961-1965) • Szósta kadencja (1965-1969) • Siódma kadencja (1969-1973) • Ósma kadencja (1973-1977) • Dziewiąta kadencja (1977-1981) • Dziesiąta kadencja (1981-1984) • Jedenasta kadencja (1984-1988) • Dwunasta kadencja (1988-1992) • Trzynasta kadencja (1992-1996) • Czternasta kadencja (1996-1999) • Piętnasta kadencja (1999-2003) • Szesnasta kadencja (2003-2006) • Siedemnasty Kneset (2006-...)
