Pierwszy Kneset (1949-1951)
Z Wikipedii
Izrael |
|
Ten artykuł jest częścią serii: |
|
|
| edytuj ten szablon |
Pierwszy Kneset obradował w latach 1949-1951.
Wybory odbyły się 25 stycznia 1949, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 14 lutego 1949.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Potrzebą chwili było stworzenie systemu prawnego umożliwiającego funkcjonowanie wszystkich instytucji nowo powstałego państwa Izrael. Z tego powodu pierwszy Kneset zajmował się głównie uchwaleniem podstawowych ustaw państwowych. W licznych przypadkach korzystano bezpośrednio z brytyjskiego ustawodawstwa.
Zgromadzenie Ustawodawcze uchwaliło ustawę przejściową, tzw. małą konstytucję, która doraźnie ustaliła strukturę naczelnych organów państwowych. Ustanowiono jednoizbowy parlament (Knesset), który wybierał prezydenta o dość ograniczonych uprawnieniach. Prezydent mianował premiera, ten zaś formował gabinet i przedstawiał go parlamentowi do akceptacji.
5 grudnia 1949 premier Dawid Ben Gurion w reakcji na propozycję ONZ, by Jerozolima stała się miastem międzynarodowym, wydał oświadczenie w Knesecie. Ben Gurion oświadczył, że "żydowska Jerozolima jest integralną i nierozłączną częścią państwa Izraela, gdyż jest nieodłączną częścią historii Izraela, wiary Izraela i ducha naszego narodu".
Poza tym pierwszy Kneset często dyskutował o minionej wojnie o niepodległość.
Poszukiwano najlepszych rozwiązań dla organizacji i funkcjonowania izraelskiej armii.
Pojawił się poważny problem absorpcji masowej imigracji, wraz z którą pojawiły się problemy z utrzymaniem obozów przejściowych, problemy zdrowotne, brak mieszkań i początek masowego budownictwa, brak miejsc pracy i zapoczątkowanie robót publicznych.
Przedstawiciele imigrantów z Jemenu podnieśli kwestie ideologiczne dotyczące oświaty, wywołując kryzys w rządowej koalicji.
W sprawach gospodarczych zajmowano się kwestią podatków, brakiem walut, amerykańską pożyczką, racjonowaniem produktów pierwszej potrzeby oraz zjawiskiem nielegalnego obrotu w handlu.
W polityce zagranicznej Kneset zajął się akceptacją Izraela jako członka ONZ (w 1949 r.). Uporano się również z problemem arabskich obywateli i kwestią "porzuconego majątku" zostawionego przez uchodźców podczas wojny o niepodległość.
[edytuj] Pierwszy rząd (1949-1950)
Pierwszy rząd został sformowany przez Dawida Ben Guriona w dniu 8 marca 1949.
Premier ustąpił 15 października 1950, w związku ze sporem na tle żądań zgłoszonych przez Zjednoczony Front Religijny związanych z kwestią edukacji w nowych obozach imigracyjnych i systemem oświaty religijnej. Drugą kwestią sporów był poziom niskich zapasów w państwie i potrzeba racjonowania towarów pierwszej potrzeby.
[edytuj] Drugi rząd (1950-1951)
Drugi rząd został sformowany przez Dawida Ben Guriona w dniu 1 listopada 1950.
Rząd ustąpił 14 lutego 1951, gdy Kneset odrzucił propozycje złożone przez ministra edukacji i kultury związane z wymogiem rejestracji dzieci w szkołach.
[edytuj] Zobacz też
Pierwsza kadencja (1949-1951) • Druga kadencja (1951-1955) • Trzecia kadencja (1955-1959) • Czwarta kadencja (1959-1961) • Piąta kadencja (1961-1965) • Szósta kadencja (1965-1969) • Siódma kadencja (1969-1973) • Ósma kadencja (1973-1977) • Dziewiąta kadencja (1977-1981) • Dziesiąta kadencja (1981-1984) • Jedenasta kadencja (1984-1988) • Dwunasta kadencja (1988-1992) • Trzynasta kadencja (1992-1996) • Czternasta kadencja (1996-1999) • Piętnasta kadencja (1999-2003) • Szesnasta kadencja (2003-2006) • Siedemnasty Kneset (2006-...)
