Łabędź krzykliwy

Łabędź krzykliwy

Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	blaszkodziobe
Rodzina	kaczkowate
Podrodzina	gęsi
Plemię	gęśce
Rodzaj	łabędź
Gatunek	łabędź krzykliwy
Podgatunek	C. cygnus cygnus C. cygnus buccinator
Nazwa systematyczna
Cygnus cygnus

Łabędź krzykliwy (Cygnus cygnus (L., 1758)) - duży ptak wodny z rodziny kaczkowatych, zamieszkujący w zależności od podgatunku:

Cygnus cygnus cygnus - Palearktykę od Islandii po Kamczatkę. Zimuje w Europie oraz środkowej i wschodniej Azji. Przeloty w marcu - maju i wrześniu - listopadzie. W Polsce sporadycznie gnieździ się, liczny na wybrzeżu Bałtyku zimą i podczas przelotów.
Łabędź trąbiący (Cygnus cygnus buccinator syn. C. buccinator) - podgatunek północnoamerykański, niekiedy wyodrębniany jako osobny gatunek.

Cechy gatunku: Jednolicie biały, dziób czarny z żółtą nasadą. Młode są szare, szatę białą uzyskują w 3 roku życia.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 150 cm
rozpiętość skrzydeł 200 cm
waga ok. 4,5 - 8,2 kg
Biotop: Duże jeziora z pasem trzcin, śródleśne jeziorka, moczary, stawy i morskie wybrzeża. Zimuje na wybrzeżach morskich i w ujściach rzek.
Gniazdo: Na lądzie, rzadziej w płytkiej wodzie w trzcinach.
Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 3 do 7 jaj w maju lub czerwcu.
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są przez okres 35 - 40 dni tylko przez samicę. Samiec czuwa w pobliżu gniazda i w razie potrzeby broni go. Młodymi zajmują się oboje rodzice.
Pożywienie: Części zielone roślin wodnych i ich nasiona. Pisklęta jedzą również drobne bezkręgowce.
Ochrona: Gatunek chroniony.