16 Pułk Artylerii Lekkiej (2 Dywizja Pancerna)
Z Wikipedii
16 Pomorski Pułk Artylerii Lekkiej – jednostka artylerii 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej 2 Korpusu Polskiego w czasie II wojny światowej.
6 stycznia 1945 na podstawie rozkazu Dowódcy Artylerii 2 Korpusu Polskiego gen. bryg. Romana Odzierzyńskiego został utworzony 8 Pomorski Pułk Artylerii Lekkiej. Z dniem 9 stycznia przystąpiono do formowania go w San Domenico w południowych Włoszech. Pierwszym dowódcą i organizatorem pułku był mjr Antoni Pajdo, który 25 marca 1945 przekazał dowodzenie ppłk. Juliuszowi Możdżeniowi. Do pułku wcielono byłych żołnierzy niemieckich wziętych do niewoli przez Aliantów, którzy podali się za Polaków. Wszyscy dobrze władali językiem polskim i pochodzili z Pomorza oraz ze Śląska. Wcielono również pewną liczbę żołnierzy Armii Krajowej z oswobodzonych niemieckich oflagów.
Pułk składał się z trzech dwubateryjnych dywizjonów. Każda bateria była uzbrojona w cztery 25-funtowe armatohaubice (kalibru 87,6 mm) o trakcji motorowej. Pułk był przeznaczony dla formującej się 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej i w pierwszym okresie wchodził w skład zgrupowania 16 Pomorskiej Brygady Piechoty. Nie wziął już jednak udziału w działaniach wojennych. 15 sierpnia 1945 uczestniczył w wielkiej defiladzie 2 Korpusu Polskiego pod Loreto.
3 września 1945 rozkazem Dowódcy 2 Korpusu Polskiego nr 43 pułk został przemianowany na 16 Pomorski Pułk Artylerii Lekkiej. 18 maja 1946 jego dowódcą został ppłk Ludwik Sawicki. Do lata 1946 jednostka przeszła pełne przeszkolenie. W czerwcu–lipcu musiano przekazać sprzęt bojowy władzom brytyjskim. Po przeniesieniu do Wielkiej Brytanii i włączeniu w skład Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia, od 11 stycznia 1947 obowiązki dowódcy pułku pełnił mjr Henryk Ostrowski. W lutym 1947, po połączeniu z 7 Pułkiem Artylerii Konnej, 16 Pomorski Pułk Artylerii Lekkiej przestał istnieć jako samodzielny oddział ewidencyjno-gospodarczy. Nowa jednostka otrzymała bowiem nazwę 7/16 Pułk Artylerii Konnej.
