Bartolommeo Berrecci
Z Wikipedii
Bartolommeo Berrecci, Bartolomeo Berecci (ur. około 1480 w Pontassieve koło Florencji, zm. 1537 w Krakowie), włoski architekt i rzeźbiarz okresu Renesansu, działający na dworze króla polskiego Zygmunta Starego.
Przypuszczalnie kształcił się u rzeźbiarza florenckiego Andrea Ferrucciego (lub u jego uczniów). Został sprowadzony do Polski około 1516 przez prymasa Jana Łaskiego; przejął krakowski warsztat rzeźbiarsko-kamieniarski Franciszka Florentczyka (zm. 1516), wraz z grupą zatrudnionych tam włoskich artystów (Bernardino di Gianotis, Giovanni Cini ze Sieny, Mikołaj Castiglione, pięciu członków rodziny Soli). Wykonywał zamówienia m.in. w Krakowie, Niepołomicach, Poznaniu, Tarnowie. Dorobił się w Polsce znacznego majątku, był właścicielem kilku krakowskich kamienic oraz cegielni. Zginął zamordowany przez innego Włocha w Krakowie, został pochowany przy kościele Bożego Ciała na krakowskim Kazimierzu.
Najważniejszym dziełem Berrecciego w Polsce jest nagrobna kaplica króla Zygmunta Starego (Kaplica Zygmuntowska) w katedrze wawelskiej (1517-1533); stanowi ona jedno z najwybitniejszych dzieł włoskiego Renesansu w Polsce (kilkadziesiąt lat później dodano posąg Zygmunta Augusta i nagrobek Anny Jagiellonki). Inne prace:
- rozbudowa Wawelu
- rozbudowa zamku w Niepołomicach
- Willa Decjusza w Woli Justowskiej
- baldachim do nagrobka króla Władysława Jagiełły
- pomniki nagrobne biskupów krakowskich Jana Konarskiego (zm. 1525) i Piotra Tomickiego (zm. 1535) w katedrze wawelskiej
- pomnik (tylko rzeźba, oprawa architektoniczna Padovano) Barbary z Tęczyńskich Tarnowskiej i tzw. pomnik trzech Janów w katedrze w Tarnowie
- pomnik nagrobny Mikołaja Szydłowieckiego w farze w Szydłowcu (zm. 1525), syna Stanisława Szydłowieckiego.
Linki zewnętrzne:
