Bristol Beaufort

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Bristol Beaufort

Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Wytwórnia	Bristol Aeroplane Company
Typ	samolot bombowo-torpedowy
Konstrukcja	średniopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – wciągane w locie
Załoga	4
Historia
Data oblotu	15 października 1938
Lata produkcji	1938–1943
Wycofanie ze służby	1946
Dane techniczne
Napęd	2 × Bristol Taurus VI 2 × Pratt & Whitney Twin Wasp
Moc	1130 KM KM (831 kW) 1200 KM
Wymiary
Rozpiętość	17,65 m
Długość	13,62 m
Wysokość	3,15 m)
Powierzchnia nośna	46 m²
Masa
Własna	5940 kg
Startowa	3360 kg
Osiągi
Prędkość max.	425 km/h
Prędkość minimalna	115 km/h
Pułap	5030 m
Zasięg	1660 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 × karabin maszynowy Browning kal. 7,7 mm 900 kg bomb, lub 1 × torpeda
Użytkownicy
Wielka Brytania, Australia, Turcja

Bristol Beaufort - brytyjski samolot bombowo-torpedowy średniego zasięgu z okresu II wojny światowej.

[edytuj] Historia

Samolot został zaprojektowany dla lotnictwa obrony wybrzeża (Coastal Command) w 1936. Podczas prac nad konstrukcją korzystano w dużej z doświadczeń zdobytych przy opracowywaniu samolotu Bristol Blenheim. Prototyp oblatano w 1938. Do produkcji seryjnej wszedł w Wielkiej Brytanii w dwóch wersjach: Beaufort Mk I (955 egzemplarzy) i Beaufort Mk II (450 egzemplarzy, z których 250 stanowiłą wersja szkolno-treningowa oznaczona Mk IIT). Wersje Mk III oraz Mk IV (prototypy ze zmienionymi silnikami) nie weszły do produkcji.

Ponieważ samolot był przeznaczony do działań nadmorskich, w dolnej części kadłuba umieszczono komorę powietrzną, przedłużającą pływalność na wypadek zestrzelenia nad morzem. Samolot był dodatkowo wyposażony w niezbędny sprzęt na wypadek wodowania, m.in. łódkę ratunkową. Po rozpoczęciu wojny samolot zaopatrzono także w radar, który zwiększał efektywność samolotu w tropieniu okrętów podwodnych.

Produkcję w Wielkiej Brytanii zakończono w 1943.

Licencyjną produkcję Beauforta podjęto natomiast w Australii pod oznaczeniem DAP Beaufort. Wprowadzono przy tym do pierwotnej konstrukcji drobne zmiany. Polegały one głównie na zamianie oryginalnych silników Bristol Taurus na mocniejsze amerykańskie silniki Pratt & Whitney Twin Wasp.

Kolejne modyfikacje samolotu, wprowadzone w Australii nosiły oznaczenie Mk V - Mk IX.

Ogółem wyprodukowano ponad 1900 samolotów. Do dziś zachowały się najprawdopodobniej tylko dwa egzemplarze, przechowywane w muzeach lotniczych na terenie Wielkiej Brytanii.

[edytuj] Służba

Beaufort, którego prędkość maksymalna wynosiła 430 km/h, nie należał do szybkich samolotów, tym bardziej, że prędkość samolotu, wyposażonego w torpedę, spadał jeszcze bardziej, do zaledwie 360 km/h. Mimo to sprawdził się jako samolot torpedowy w kilku akcjach, takich jak np. uszkodzenie pancerników Scharnhorst i Gneisenau w porcie w Breście. Samoloty Bristol Beaufort weszły na wyposażenie 6 dywizjonów obrony wybrzeża, a także 4 dywizjonów stacjonujących na Środkowym Wschodzie. Prowadziły operacje minowania wód nieprzyjaciela, patrolowały szlaki żeglugowe na Atlantyku, Morzu Północnym i kanale La Manche. Prowadziły operacje bojowe nad Morzem Śródziemnym i na Pustyni Zachodniej. Z powodzeniem atakowały okręty Kriegsmarine i włoskiej marynarki wojennej.

Samoloty te używane były także w Australii i w latach 1941-44 stanowiły podstawowy sprzęt lotnictwa australijskiego. Używano ich jako samolotów patrolowych, bombowców, bombowco-myśliwców itp., przy czym szczególnie skutecznie okazały się być w tropieniu japońskich okrętów podwodnych podczas walk na obszarze Wysp Salomona, na Nowej Gwinei, itp. W służbie Beauforty pozostawały do końca wojny na Pacyfiku.

W lotnictwie australijskim jako samoloty treningowe Beauforty pozostawały do 1946 r. Później sporadycznie wykorzystywano je w lotnictwie cywilnym, m.in. do oprysków czy walki z szarańczą.

Dwanaście egzemplarzy wariantu MkIIT dostarczono tureckim siłom zbrojnym pod koniec wojny.

[edytuj] Konstrukcja

Całkowicie metalowy, wolnonośny średniopłat z chowanym podwoziem. Kadłub półskorupowy. Płat dźwigarowy trójdzielny o obrysie trapezowym. Usterzenie pojedyncze.

Napęd - (Beaufort Mk. I) dwa silniki gwiazdowe Bristol Taurus VI o mocy 1130 KM (831 kW) napędzające śmigła metalowe trójłopatowe, przestawialne, dwuzakresowe.

[edytuj] Linki zewnętrzne

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Samolotów Bristol

Samoloty wojskowe Brytyjskiej Wspólnoty Narodów z okresu II wojny światowej
Samoloty myśliwskie
Firebrand \| Roc \| Defiant \| Beaufighter \| Blenheim \| Mosquito \| Firefly \| Fulmar \| Meteor \| Gladiator \| Hurricane \| Tempest \| Typhoon \| Spitfire \| Whirlwind \| Boomerang
Samoloty bombowe i torpedowe
Battle \| Blenheim \| Beaufort \| Hampden \| Whitley \| Wellington \| Henley \| Stirling \| Halifax \| Lancaster \| Skua \| Barracuda \| Albacore \| Swordfish
Samoloty transportowe i szybowce desantowe	Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe
Bombay \| Albemarle \| York \| Hotspur \| Hamilcar	Sunderland \| Lerwick \| Walrus \| Anson \| Botha \| Warwick Lysander \| Auster \| Vincent \| Proctor
Samoloty szkolno - treningowe	Samoloty doświadczalne i prototypy
Tutor \| Magister \| Tiger Moth \| Oxford	E.28/39 \| Vampire