Charleroi
Z Wikipedii
Współrzędne: 50°24'00" N 004°26'00" E
| Charleroi | |
| Państwo |  Belgia |
| Region | Walonia |
| Burmistrz | Léon Casaert |
| Powierzchnia | 102,08 km² |
| Położenie | 50°24' N 04°26' E |
| Ludność (2006) • liczba ludności • gęstość • aglomeracja |
201 300 1 972 os./km² 421 586 |
| Nr kierunkowy | 071 |
| Kod pocztowy | 6000 |
| Miasta partnerskie | Hirson Saint-Junien Schramberg Waldkirch (powiat Emmendingen) Manoppello Casarano Follonica Himeji Donieck Pittsburgh |
| Strona internetowa miasta | |
Charleroi - miasto w zachodniej Belgii, w prowincji Hainaut. Leży na północno-zachodnim krańcu wyżyny Condruzien Plateau (Ardeny), nad rzeką Sambrą (lewy dopływ Mozy). Mieszkańcy miasta są nazywani Carolos.
Spis treści |
[edytuj] Historia
[edytuj] Początki
Obszar Charleroi był zamieszkany już w czasach prehistorycznych. Kilka budynków publicznych, świątyń i will wzniesiono na terenie w czasach rzymskich. Odnaleziono także miejsca pochówku. Pierwsza pisemna wzmianka o miejscu zwanym Charnoy pochodzi z IX wieku, mowa w niej o przekazaniu opactwa Lobbes i listę różne sąsiadujące miasta i powiązane z nimi dziesięciny. W średniowieczu Charnoy było tylko jedną z małych wiosek, liczącą nie więcej niż 50 mieszkańców, położoną w hrabstwie Namur.
[edytuj] Powstanie miasta
Historia miasta Charleroi zaczyna się w roku 1666. Wiosną tegoż toku Francisco Castel Rodrigo, gubernator Niderlandów w służbie pięcioletniego Karola II, skonfiskował te tereny lokalnym lordom, by wybudować fortecę nad Sambrą. We wrześniu zmieniono nazwę z Charnoy na Charles-Roy, na cześć Karola II. W rejestrze parafii w Charnoy z roku 1666 znaleźć można chronostych FVNDATVR CAROLOREGIVM (MLCDVVVI). Rok później armia Ludwika XIV pod dowództwem Turenne obległy nieukończoną fortecę. Sebastian Vauban dokończył budowy fortyfikacji; przyszłe miasto otrzymało przywileje; zbudowano most na rzecze, a wolna ziemie została rozdzielona pomiędzy mieszkańców.
[edytuj] Od roku 1666 do Rewolucji belgijskiej
Krótko po powstaniu miasto zostało oblężone przez Holendrów, przekazane Hiszpanom w roku 1678 (Traktat w Nijmegen), zdobyte przez Francuzów w 1693, następnie znów przekazane Hiszpanom w 1698 (traktat w Rijswijk), kolejno przejęte przez Francuzów, Holendrów i Austriaków w 1714 (Traktat z Baden). Francuski książę Conti zajął ponownie miasto w 1745, ale zostało one oddane Austrii w 1748 roku. Wtedy rozpoczął się okres dobrobytu pod rządami Józefa II. Węgiel, szkło i stal były podstawą przemysłu, który powstał w poprzednich stuleciach i teraz mógł się rozwijać.
Problemy zaczęły się ponownie w roku 1790, kiedy wojna domowa doprowadziła do powstania Zjednoczonych Niderlandów. Austriacy okupujący miasto zostali zmuszeni do wycofania po bitwie o Jemappes (6 listopada 1792), ale powrócili cztery miesiące później. 12 czerwca 1794 roku armia francuskich rewolucjonistów pod wodzą Jean-Baptiste Jourdana zajęła Charleroi i odniosła zwycięstwo w dedykującej bitwie pod Fleurus. Miasto przyjęło rewolucyjną nazwę Libre-sur-Sambre (w użyciu do roku 1800). Napoleon spędził w Charleroi kilka dni w lipcu 1815 roku, przed bitwą pod Waterloo. Po porażce cały ten teren został zaanektowany przez Holandię, a wokół miasta zbudowano nowe mury obronne.
[edytuj] Od roku 1830 do dziś
Rewolucja belgijska w 1830 roku rozpoczęła nowy okres dobrobytu, ciągle oparty głównie na szkle, metalurgii i węglu, w związku z czym region ten otrzymał nazwę "Czarny kraj" (po francusku Pays Noir). Po rewolucji przemysłowej Charleroi skorzystało na zwiększeniu zużycia koksu w przemyślne metalurgicznym. Ludzie z całej Europy przyjeżdżali do Charleroi zwabieni perspektywami ekonomicznymi, w związku z czym liczba mieszkańców gwałtownie wzrosła. W 1871 roku mury obronne zostały rozebrane. Ze względu na strategiczne położenie miasta nad Sambrą, w czasie I wojny światowej toczyły się o nie ciężkie walki. Po II wojnie światowej w mieście upadł ciężki przemysł. Obecnie razem z najbliższymi gminami, Charleroi jest największym miastem w Walonii i czwartym pod względem wielkości miastem w Belgii.
[edytuj] Gospodarka
Do 1990 główny ośrodek południowobelgijskiego zagłębia węglowego. Wokół miasta znajduje się sporo hałd. Rozwinięty przemysł ciężki: hutnictwo żelaza i stali, a także ołowiu, ponadto przemysł maszynowy, elektrotechniczny (produkcja urządzeń elektrycznych), lotniczy (firma SABCA), chemiczny (zakłady koncernu Solvay), a także materiałów budowlanych (głównie szklarskich) i spożywczy. Port śródlądowy połączony kanałem z Antwerpią i Brukselą. Duży węzeł kolejowy i drogowy. Instytut nauk politycznych (założony 1885), politechnika.
[edytuj] Lotnisko
Z portu lotniczego Charleroi Brussels South korzystają tanie linie lotnicze Ryanair, Wizz Air (loty do Budapesztu, Lublany i Warszawy, oraz włoski przewoźnik OnAir oferujący sezonowe loty do Pescari we Włoszech.
Istniejący terminal, który jest zbyt mały, ma zostać zastąpiony nowy w roku 2007 (w budowie), zwiększając przepustowość portu do 3 milionów pasażerów rocznie.
[edytuj] Transport
[edytuj] Komunikacja miejska
Komunikację miejską zapewnia waloński przewoźnik TEC (Transport En Commun). Region Charleroi jest obsługiwany przez linie autobusowe i system pre-metra (Métro Léger de Charleroi). Pre-metro jest znane z przejęcia jednej z niewielu istniejących kolejek wąskotorowych zwanych Vicinal, dawnej belgijskiej sieci tramwajowej.
[edytuj] Metro: nierealizowane plany
TEC Light Rail Métro jest sławna gdyż część linii nie została wybudowana, niektóre wybudowano częściowo, a inne wybudowano, ale nigdy nie oddano do użytku. W latach '60tych zaplanowano sieć linii kolejowych długości 48 km, operujących na liniach regularnych kolei, składającą się z ośmiu linii rozchodzących się promieniście od centrum w stronę przedmieść. Jednakże zbudowano i oddano do użytku tylko jedną całą linię (do Petria), część inne linii (do Gilly) i trzy czwarte pętli. Infrastruktura ta powstała w latach 1976 - 1996. Wysokie koszty budowy, upadek przemysłu ciężkiego i kwestionowanie zakresu projektu w porównaniu do aktualnych potrzeb są powodami nieukończenia planu.
Dokończenie pętli i linii Gilly do Soleilmont jest zaplanowane na najbliższe pięć lat. Część innego odgałęzienia (do Châtelet) zostało ukończone, ale nigdy nie oddane do użytku i prawdopodobnie nigdy nie zostanie otwarte ani ukończone.
[edytuj] Zwiedzanie
- Beffroi, która znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
- Maison Dorée zbudowana w 1899 roku przez architekta Alfreda Frère'a. Nazwa tego budynku pochodzi od złotego sgraffito zdobiącego fasadę.
- Muzea (szkła, sztuki, fotografii)
[edytuj] Urodzeni w Charleroi
- François-Joseph Navez, malarz (XVIII wiek)
- Jules Destrée, prawnik i polityk (urodzony w Marcinelle, XIX wiek)
- Joseph Maréchal, filozof (XIX wiek)
- Fernand Verhaegen, malarz (urodzony w Marchienne-au-Pont, XIX wiek)
- Georges Lemaître, ksiądz i astronom (XIX wiek)
- Marcel Thiry, poeta (XIX wiek)
- Chantal Mouffe, teoretyk polityki (XX wiek)
- Joëlle Milquet, polityk (XX wiek)
- Fabrice Lig, producent muzyczny (XX wiek)
